De Atlantische oversteek

Onze eerste grote oversteek. Wat waren wij blij toen we er eindelijk waren. We weten nu wel dat we geen lange afstand zeilers zijn. Maar ja, om ergens te komen zou je toch wel moeten. Wat heel fijn was dat ik deze keer helemaal niet zeeziek ben geweest. Moet natuurlijk niet te lang binnen zitten. Ik was denk ik nog ingeslingerd van de reis naar de Kaap Verden. We zijn vanuit de Kaap Verden met 7 Nederlandse boten en 1 Belgische boot vertrokken, 5 ging er richting Suriname en 3 naar Barbados. Onderweg hadden we 2 maal daags onderling contact via de SSB radio waar alle schepen hun positie en peilkoers door gaven. Wij hadden zo af en toe ook contact via de marifoon met de La Luna en de Tin Hau die ook naar Barbados gaan. Zo waren we toch niet helemaal alleen op die grote oceaan, ook al zag je elkaar niet. De eerste 4 dagen hebben we heerlijk kunnen zeilen. Maar na de vierde dag begon het te kwakkelen en hebben we van alles wat gehad. Windstiltes, tegen wind, heel veel wind, squalls sommigen met heel veel regen of met heel veel wind of met heel veel wind en regen. We hebben 2 dagen last van die squalls gehad. Ja, dan ben je even druk, je ziet overdag die squalls goed aankomen en dan ga je maar vast wat zeil minderen want je weet nooit wat er komen gaat. Op dag 13 zagen we 's ochtends vroeg een zeilschip aan de horizon. Patrick zag meteen dat het schip met een noodzeil voer. We werden opgeroepen via de marifoon. Wij naar het schip toe. Het bleek dat het een Frans schip (genaamd Modicus) was die zijn mast was verloren en ze hadden inderdaad met de giek een noodzeil gemaakt. Het schip was zo'n 11 á 12 meter lang en ze zaten met 6 man aan boord. Ze zeiden dat ze niet in nood zaten en dat ze op eigenkracht richting Martinique gingen. Ze hadden een briefje gemaakt met daarop allerlei gegevens of als wij aan kwamen op Barbados, deze gegevens aan hun contactpersoon in Martinique zouden willen doorgeven. Wij vroegen of ze nog water of eten nodig hadden, maar ze hadden alleen een gasfles nodig en die hadden wij hun dus gegeven. Het beeld met dat schip zonder mast blijft toch wel in je hoofd rond spoken. Vooral toen 2 dagen later op dag 15, ik in mijn laatste wacht om 06.30 uur iets hoorde knappen. Ik met mijn zaklampje op onderzoek uit en tot mijn grote schrik zag ik de babystag aan stuurboord slap hangen, deze was dus geknapt. Gauw Patrick wakker gemaakt en de zeilen gestreken. We hadden de La Luna op geroepen en de situatie uitgelegd, zij lagen zo'n 15 mijl voor ons maar maakten meteen omkeer richting ons. We hadden afgesproken dat als ze na een uur nog niets van ons gehoord hadden, we de mast waren verloren en dus geen marifoon contact konden hebben omdat de antenne in de mast zit. Ik had Patrick de mast in gehesen om met touwen de mast te stabiliseren. Even bedenktijd wat nu te doen. Gelukkig hadden we voor de mast ook nog een stag zitten die de zelfde lengte heeft, dus deze moet nu als babystag fungeren. De mast begon al aardig door te buigen. Patrick, met zijn hoogtevrees, moest dus weer de mast in. We hadden ontzettende hoge swell en we lagen ontzettend te rollen, maar de missie was geslaagd. Patrick zat onder de blauwe plekken maar de mast stond nog overeind. Pffff wat hadden we een geluk. Op 1^e kerstdag, in Patrick zijn eerste wacht, lag er water op de vloer, maar de fluitketel lag ook op de vloer, dus waarschijnlijk water uit de fluitketel. Toen wij gingen wisselen lag er water op de vloer maar deze keer bleef het water maar stromen. Patrick gauw alle afsluiters bij langs, die zaten er allemaal nog in en lekten niet, moet dus wat anders zijn. Eerst maar wat water weg pompen. Ik heb met de hand geholpen met een dweil en een teiltje en het water weggooien in de wasbak. Patrick ondertussen verder op onderzoek uit en ja hoor gevonden. Het bleek dat de afvoer onder de gootsteen was geknapt en de slang naar beneden was gezakt tot onder de waterlijn en is gaan hevelen. Ik heb ook een handje geholpen door het water dat ik opgedweild had weer in de gootsteen te gooien dus uiteindelijk heb ik het water weer rechtstreeks de boot in gegooid. Ja shit happens. We hadden het wel even benauwd, met al zo'n plas water om ons heen en dan ook zelf zo veel water maken is niet prettig. Maar goed, ook dat is weer goed afgelopen. Het is niet één en al ellende geweest hoor. We hebben ook leuke en mooie dingen beleefd en gezien. Zo hadden we iedere middag een happy hour ingevoerd. Van Bartelo hadden we een usb-stick gekregen met o.a. ontzettend veel Nederlandstalige muziek en onder het genot van een drankje hebben we heerlijk mee gezongen met de liedjes. Ook hebben we weer veel dolfijnen gezien en hadden we een walvis vlak naast de boot. Ik zat buiten in mijn dagboekje te schrijven en ik schrok me lam. Pal naast de boot kwam de walvis boven. Gauw Patrick wakker gemaakt. Het was gelukkig niet zo'n hele grote, hij was ongeveer 9 á 10 meter. Vissen is ook één van onze bezig heden. Patrick had een grote Mahi Mahi (goudmakreel) gevangen van zo'n 70 cm. Hij moet daar natuurlijk mee op de foto. Net toen ik een foto wou maken vloog de vis zo de achterkajuit in, want het raam stond nog open en raad maar waar die lande. Op ons bed, hij had dus een zachte landing, jammer voor de vis maar hij ging toch de pan in. Een paar dagen hadden we de hengels net staan en nog geen 10 minuten later beet. Pat vroeg of ik de andere hengel binnen wou halen en hij vroeg zich al af waarom het allemaal niet zo snel ging. Ja ik moest ook zo'n grote vis binnen halen want ik had ook beet. We hadden dus 2 vissen (Mahi Mahi) tegelijk gevangen en deze waren nog iets groter dan die vorige. Eén hebben we er terug gezet. Soms is het wel riskant waar je gaat zitten tijden de nachtelijke wachten. Zo had Patrick last van een vliegende vis die de kuip in vloog, gelukkig knalde die tegen de stuurkolom aan. Zo´n vliegende vis kan wel een snelheid bereiken van wel 60 km/u. Wat een wijsheid hè, ja op gezocht in mij vis en schelpdieren bijbel hoor. We kwamen in het donker aan op Barbados dat is best wel lastig en vooral als er ook nog zo'n patrouille boot zonder ligt rond vaart. De La Luna (Denise en Etienne) had ons opgewacht, zij waren +/- 6 uur eerder aan gekomen. Na het anker te hebben laten vallen hebben we met ons viertjes een biertje op onze aankomst gedronken. De volgende dag kwam de Tin Hau (Jack) binnen. Denise had champagne meegenomen en wij hebben getoost op onze eerste grote oversteek.

We hebben het gehaald!

Yes, we zijn er, we hebben het gehaald! We hebben weer heel wat mee gemaakt maar dat verhaal volgt nog. We hebben de Atlantische oceaan overgestoken en liggen nu voor anker in Barbados. We hebben totaal 18 dagen op zee gezeten. We liggen hier samen met de La Luna en straks om 20.00 uur komt de Tin Hau nog. Samen met hun vieren we oud en nieuw. We liepen wat achter met de foto´s dus die hebben we nubijgewerkt.

Right or Wrong

Goed ik moet ook maar eens achter de pc om een stukje schrijven. Op het moment, als ik dit stukje schrijf, heb ik de eerste wacht. Het is al weer de derde nacht, stik donker maar later komt de maan nog wel voor de dag en dan kunnen we nog wel wat zien. Op Hierro is Judith 40 jaar geworden, ja ja een hele leeftijd. We hebben nog een vulkaan beklommen tot aan krater hoog zat, dat hoeft van mij niet zo nodig maar goed toch weer een overwinning gugh. Maar goed we moeten ook nog eens een stukje verder, we halen iedere dag de weersverwachting binnen maar er zit iedere keer geen wind in of alleen de eerste twee dagen we moeten toch wel 5 dagen wind hebben om op de Kaap Verdische eilanden te komen. Dinsdag de 23 halen weer de verwachting binnen, ja dat ziet er niet best uit, er kommen 2 lagen druk gebieden van de Atlantische oceaan aan en die liegen er niet om en komt er nog bij dat ze over de Kanaries trekken op zaterdag en zondag. Ja, wat te doen vertrekken of zeker nog een week blijven liggen, er vindt over leg plaats maar de meningen zijn verdeeld. Zo sprak ik die dag met visser die met zijn boot naast ons lag en hij vertelde dat er slecht weer aan komt en ook zo die schoen veters waar onze boot aan vast ligt dat die het niet houden, de wind wordt zuid en de haven ingang ook. Hij verwacht wel een swell van 2 meter en wij liggen voor de ingang. Nou dat zie ik niet zitten we hadden al binnen 2 dagen een landvast versleten door het schuren op de kikkers, maar ja zo ook maar eens overleg met andere buren paar Duitsers en Fransman ze twijfelen nogal maar de meeste blijven zo wie zo liggen. Nou ik zie dat niet zitten ik ben bang dat de boot daar schade op loopt. Met zulke golven en harde wind pal van de oceaan is eer geen houden aan denk ik. Maar als we verteken moeten we voor de aankomende storm weglopen de vraag is halen we dat en van af zaterdag krijgen we zuiden wind dus pal tegen. Right or Wrong??? We vertrekken op donderdag ochtend de eerste 3 uur geen wind dus motoren maar om een 12 uur zetten ze boven de ventilator aan er was wind 20 tot 25 knopen wind uit nw dat is mooi alle zeilen op gezet en knallen, we lopen goed dit mag van mij wel 5 dagen door gaan, maar ja zo gaat het eenmaal niet. Om een 18.00 uur zette de wind al goed door overleg een rif of twee, één is zat dacht ik, zo gezegd zo gedaan. Nou om 23.00 uur begint het toch te waaien uitschieters van 46 knoppen en bakken water uit de lucht ik had op dat moment niet zo veel praatjes meer en met zulke wind gaat er altijd wel iets kapot. Ja, ik vond de windgenerator al verdacht stil, in het begin van de avond stond die nog lekker 14 volt te laden en nu op de volt meter nog maar 12.5 nou het licht aan op inspectie tot mijn verbazing zag ik dat er wieken ontbraken nou daar word je niet vrolijk van ook nog als het je eigen schuld is, bleek namelijk dat de vlaggenlijn erin is gevlogen. Gelukkig had ik van Mans, waar we de windgenerator gekocht hebben, een reserve molen mee gekregen nou daar ben ik nu wel erg blij mee, Mans nog bedankt. Maar nu moet hij er nog in en dat met mijn hoogtevrees en hier is geen Vonkie of Sander die het aders zo even voor me zouden doen.
Patrick heeft de inkt op en vroeg of ik verder wil schrijven, dus neem ik het even over. Ik heb van de eerste 4 dagen weinig mee gekregen want het enige wat ik kon doen was stil zitten in een hoekje en niet bewegen. Wel gewoon mijn wachtjes gedraaid. Na 4 dagen zei Patrick hé je beweegt. Toen ging het weer een stuk beter. We hadden hele rare wind en vanuit alle richtingen en ook geen wind gehad en hele hoge golven. Ook hebben we weer veel dolfijnen naast de boot gehad. Ook dolfijnen die salto's maken, hoog uit het water sprongen etc. Wij gauw de filmcamera pakken maar helaas batterij leeg. Net of de dolfijnen dat in de gaten hadden want ze waren ook gauw weer weg. Ook zwommen er hele scholen tonijn met ons mee. Ik had al gezegd dat ze even achter de boot moesten kijken, maar nee, ze wilden niet bijten. Maar we hebben onderweg wel een goudmakreeltje gevangen en die was heerlijk.
Eindelijk aangekomen op de Kaap Verden op Sao Vicente, Mindelo en wie denk je dat er ook ligt. Gezellig, de Tarpan, Bram en Anja. Zien we ze toch nog. We hebben er totaal 8 dagen over gedaan en hebben zo´n 100 mijl omgevaren. Er liggen hier nog veel meer Nederlanders. Vanavond hebben we met zo'n 20 man op de steiger de Cobb aan gehad en iedereen nam wat mee. Het was erg gezellig. We hadden gisteren een schildpad naast de boot. Natuurlijk weer een fotomomentje. Morgen vertrekken we richting Barbados, samen met 2 andere Nederlandse boten. Wij wensen iedereen vast hele fijne kerstdagen toe. We hopen dat we er voor oud&nieuw zijn.

El Hierro

Op Gomera hadden we afscheid genomen van de Tarpan (Bram en Anja), hier scheiden onze wegen, of eigenlijk onze wateren. Het was een erg gezellige tijd samen.
We liggen al weer even op El Hierro. Ja de tijd gaat ook zo snel. Eerst zijn we naar Puerto de la Estaca geweest, maar daar was helemaal niets te beleven. We lagen daar helemaal alleen aan de kade. De volgende dag kwamen er nog twee zeilboten bij. Een jachthaven was er nog niet. Er lagen alleen wat visbootjes aan moorrings. Er stonden een paar huizen, een restaurant van de veerboot en in het zelfde gebouw zat de douane waar we ons moesten melden. Maar deze keer was het een hele aardige douane meneer en hij sprak zelfs Engels. Ook mochten we bij hem op internet naar de weersberichten kijken en we mochten gebruik maken van het toilet in het gebouw. Maar verder was er niets. We zijn één dag gebleven en zijn met de bus naar Valverde (de hoofdstad) gereden. Wel lekker goedkoop die bus, een enkeltje voor twee personen was 2 euro. Maar goed in Valverde aangekomen zagen we helemaal niets, het plaatsje ligt aardig hoog en het was erg mistig en koud en het heeft zelfs geregend. Maar we waren er wel even uit en we konden brood halen.
De volgende dag zijn we naar Puerto de la Restinga gevaren. Een klein vissersplaatsje. Ook hier liggen we weer helemaal alleen aan de kade. Er is een piepklein haventje, maar het grootste gedeelte is bezet door de vissersbootjes. Er liggen zo’n 7 zeilboten, ja en dan is de haven vol. Gisteren kwam de Spanjaard die ons heeft geholpen met aanmeren langs en vroeg aan mij of ik aan het eten was. Tenminste ik dacht dat hij dat vroeg, mijn Spaans is ook niet meer wat het geweest is, dus zei ik, nee, maar toen vroeg hij, eet je dan vandaag helemaal niet meer? Hij liet toen een vis zien die net gevangen was en vroeg of hij die voor ons klaar mocht maken voor vanavond. Wij hoefden hem dan alleen op de bbq te leggen. Ja weigeren kon je eigenlijk niet. Hij, Alegandro (schrijf je vast anders) kwam om 20.00 uur. Patrick had wat aardappeltjes gebakken. Ja wisten wij veel, die vis leek nl. niet zo heel groot. Maar het bleek dat hij veel meer bij zich had. Hij had meegenomen, die vis inderdaad heerlijk klaar gemaakt, verse garnalen, de vruchten van een cactus en een fles rode wijn. Oh ja, ook nog de ingewanden en de vissenkop daar konden we dan soep van maken. We hebben gezellig met ons drietjes gegeten. Alles is niet op gekomen, behalve de fles wijn dan. Alegandro is kunstenaar en schildert, wij hebben een schitterend schilderijtje gekregen. Wel grappig hij gebruikt oud gebruikt papier. Dat heeft wel wat. Wij wouden de kosten delen, maar hij vilde daar niets van weten.
Verder kijken we elke dag naar de grib-files of we kunnen vertrekken richting de Kaap Verden. Wij zijn er klaar voor, maar nu werkt de wind nog niet echt mee. Wij hebben vandaag een Duits echtpaar met 2 jonge kinderen ontmoet en die willen ook richting de Kaap Verden, zij zitten met het zelfde probleem, die wind. Of is het der wind.
Hot van de pers. We liggen inmiddels in een box want er was een zeilboot vertrokken. Hier liggen we iets rustiger dan aan de kade. Vanavond, begin van de avond kwam Alegandro even langs een borrel doen. De vissersbootjes kwamen ook net weer binnen om de gevangen vis te lossen. Alegandro helpt daar regelmatig, dus zijn we met hem mee gelopen om even te kijken en natuurlijk foto’s te maken. We mochten zelfs mee naar binnen waar de vis werd gewogen etc. Hij kreeg een vis en die kregen wij dus weer. Schoon gemaakt en al. Dus jullie raden het al, weer vis op de Cobb.

skype adres

Hey, daar zijn we nog even. We zouden het leuk vinden om eens met wat bekenden te skypen. Natuurlijk wel met beeld erbij. Dus als jullie en skype adres hebben zouden jullie deze dan aan ons door willen geven. Dat mag op onze privé mailadres: p.rossen@home.nl Skype naar skype is gratis, ja we blijven Nederlanders.

Tenerife en Gomera

Na Fuerteventura zijn we door gevaren naar Tenerife. We hebben een nacht door gevaren. Het laatste stuk rustig aan gevaren om niet voor 12.00 uur in de haven aan te komen, anders moet je die dag ook betalen. Alweer zo'n mooi eiland. We hebben samen met Bram en Anja van de Tarpan voor 3 dagen een auto gehuurd. De eerste dag hebben we met de auto grote inkopen gedaan om de boot goed te bevoorraden, want dit is de laatste kans om grote inkopen te doen. Op de Kaap Verden heb je nl. niet zo veel. Je raad nooit waar we geweest zijn voor de inkopen, bij de Lidl. Ook hebben we een andere stuurautomaat voor op de windvaan gekocht. De stuurautomaat die we al hadden is niet te vertrouwen en voor de oversteek moeten we toch een goede hebben. Pat heeft daar, met behulp van Bram, een mooie stellage (houder) voor gemaakt.
De tweede dag zijn we naar het plaatsje Masca gereden. Het mooiste plaatsje van Tenerife. Kon je wel merken want daar was het echt toeristisch, daar hoorde je ook veel Nederlanders om je heen. In Masca kon je gigantisch mooi wandelen, door een kloof tot aan het strand een tocht van ongeveer 6 uur. Hebben we niet gedaan want we waren er vrij laat en op het heetst van de dag. We zijn wel een stukje de kloof in gelopen. Voordat we terug gingen zijn we nog even langs een andere mega supermarkt gereden spullen halen die ze bij de Lidl niet hadden. De auto in de parkeergarage gezet onder het winkelcentrum, maar toen we terug kwamen was er een ruitje ingeslagen. De rugzak, met daarin een telefoon en een fototoestel van Bram en Anja was gestolen. Best wel balen. Eerst de man van de beveiliging erbij gehaald, die heeft de politie gebeld. Later kwam de politie, waar we achteraan moesten rijden naar het politiebureau. Ze moesten eens weten, met een potje bier op achter de politie aan. Het zou allemaal wat sneller gaan als ze ook Engels spraken maar dat deden ze geen van allen. Daarna nog eens naar het verhuurbedrijf, daar kregen we zonder problemen een andere auto mee. Auto inbraak gebeurde daar vaak.
De derde dag zijn we om 7.30 uur vertrokken, op naar de Teide, een vulkaan. Om 10.00 uur stonden we te blauwbekken op de Teide. Jee wat was het daar koud, dat zijn we niet meer gewend. Op 2200 meter hoogte was het 11 graden. De Teide is totaal +/- 3720 meter hoog en wij wandelden op zo'n 3500 meter. We waren mooi voor de drukte aan en hadden geen wachttijd toen we met de kabelbaan omhoog gingen. Het was echt adembenemend. Na al het moois gezien te hebben is het weer tijd voor een ander eiland.
Op naar Gomera. We varen weer een nacht door. We moesten weer niet te hard varen anders kwamen we in het donker aan. Het is wat de ene keer zet je alle zeilen bij om maar zo hard mogelijk te lopen en nu maar niet te veel zeil want anders vaar je te hard. Dat was me het nachtje wel. Toen ik lekker lag te slapen schreeuwde Pat dat ik moest komen assisteren want het grootzeil moest naar beneden. Ik als een speer mijn bed uit, met een slaperige kop aan het roer. Ik wist niet precies wat er allemaal gaande was, de wind stokte mijn adem en ik kreeg meteen een golf water over me heen dus daar stond ik, in mijn hempie helemaal nat, geen lenzen in of bril op dus zag ook niet zo veel en maar happen naar adem. De wind was aangetrokken tot windkracht 9 (42 knopen wind), we zaten net in zo'n acceleratiezone. Gelukkig voor mij had Pat wacht, hij was ook al door en door nat. Toen we vlak voor Gomera waren ging de wind ook liggen, net of er niets was gebeurd.
Eindelijk weer voor anker bij Valle Gran Rey, een heel klein plaatsje. Hier leefden vroeger de hippies in de grotten. Je ziet ze af en toe nog wel, die hippies, maar ze zien er niet meer uit. We liggen tegen een hele steile rotswand aan te kijken, heel bijzonder. Tot nu toe hadden we in de Canarisch geen internet op de bood, ook niet in de Marina jachthavens. We moeten weer opzoek naar internetcafés. Ik denk dat de internetverbinding vanaf nu steeds minder wordt. Nou ja, je kan ook niet alles hebben.

Fuerteventura

Zo we zijn weer wat zuidelijker. Het weer is hier heerlijk en de zee is nog weer blauwer en warmer.
Voordat we vertrokken hebben we eerst onze Genua laten repareren, daar zaten nl. 3 gaatjes in. Patrick had een pan tomatensoep gemaakt voor onderweg. Zo we zijn klaar voor de overtocht.
We hebben er 6 dagen en 5 nachten over gedaan om vanaf Albufeira (Algarve, Portugal) naar Lanzarote (Canarisch eiland) te varen. Totaal 566 Nautische mijlen. We hebben ongeveer 116 uur op de motor gevaren, 28 uur gezeild en 190 liter diesel verstookt. Ja dan heb je een zeilboot. De stuurautomaat heeft 142 uur voor ons gestuurd, onze grote vriend. Aantal visuren 16, resultaat 0 vissen. Het was me het tochtje wel weer. Deze keer hadden we dus bijna geen tot helemaal geen wind. Ik was deze keer dus ook niet zeeziek. Ik was deze keer gewoon ziek, had 4 dagen migraine gehad, dat was weer wat minder. Je kunt het je niet voorstellen maar de dagen en nachten vliegen voorbij. We hadden goed weer en de nachten waren mooi helder. Het is ook heerlijk om 's nachts wachten te lopen. Je zit dan onder een hemel met miljoenen sterren. Maar wat altijd het mooiste moment is, is als je land in zicht hebt. Ik had de laatste wacht en toen het licht werd zag ik de bergen van o.a. Lanzarote. Je wordt dan helemaal blij en opgewonden. Dan denk ik meteen Patrick wakker maken dat moet hij ook zien, maar niet gedaan hoor, want als je land in zicht hebt duurt het nog wel een tijdje voor je er bent.
We hadden op Lanzarote afgesproken met de Tarpan (Bram en Anja) Dat was weer een leuk weer zien. We varen nu een tijdje met elkaar op.
Op dit moment zijn we op Fuerteventura in Gran Tarajal. We zijn eergisteren met de bus naar Puerto del Rosario (de hoofdstad) gegaan. Dit is een heel kaal eiland met veel gebergte en in dit plaatsje hebben ze zelfs een zwart zand strand. Je kunt hier ook goed motorrijden, de wegen zijn goed met mooie bochtpartijen. We liggen in de Marina jachthaven maar ze hebben hier geen wc en douches. Het is wel lekker goedkoop, we betalen maar 9 euro per nacht.
We hebben ook al vliegende vissen gezien, ze vliegen best wel een eind over het water. Ik ben blij dat we ze allebei gezien hebben anders geloofden we elkaar vast niet. Ook lopen hier al veel kakkerlakken, je moet oppassen dat je er niet op gaat staan anders neem je misschien de eitjes mee aan boord.
Zo af en toe tussen het zwemmen en snorkelen door, moet er ook nog wat geklust worden op de boot. Pat. heeft onze water tank weer gedicht, daar zat nl. een gaatje in van zo'n 3 mm. Volgens mij hebben we het nu eindelijk gewonnen van het water. We hebben nieuwe boxen in de kuip gemonteerd want de oude waren opgeblazen, we denken nog van het afscheidsfeestje in Lelystad.. Gisteren hebben we een knipronde gehad. Ik heb Anja, Bram en Patrick geknipt en Anja heeft een best stuk van mijn haar geknipt. Dat lange werd gewoon te warm.
Vanochtend hebben we een berg/heuvel beklommen, we hadden een schitterend uitzicht.
Zaterdag (morgen) varen we naar Tenerife dat tochtje duurt ongeveer 2 dagen en 1 nacht.

P.s. Nog bedankt voor de fotoruimte.

Bezoek uit Nederland

Gezellig bezoek uit Nederland. We keken er heel erg naar uit. En dan is het eindelijk zo ver. We liggen naast het vliegveld in Faro en kunnen de vliegtuigen zien opstijgen en landen.
Woensdag 6 oktober landen Martijn en Sander om 19:00 uur. Om 19.30 uur de taxi naar Faro gepakt met een nogal gestreste taxichauffeur, maar we hebben de rit overleefd. Eerst een hapje eten en op naar de boot. Dat was op zich al een avontuur. Met ons viertjes in de dinky, dat kon zat, er kon er nog wel één bij in. Het was donker en het was ook nog eb en aangezien we op een waddengebied aan een mooring lagen was dat ook al een hele belevenis. Zo zijn Martijn en Sander nog nooit naar hun vakantiebestemming gebracht.
Donderdag zijn we richting Vilamoura gevaren. In het begin konden we nog wel zeilen, maar later op de middag viel de wind helemaal weg. Dus de motor maar weer aan. Dan is het toch maar eens tijd om te zwemmen. Patrick, Martijn en Sander hebben een duik genomen, nou ja een duik, voorzichtig via het zwemtrapje want het water was toch best wel koud. Daarna zijn we de haven in gegaan. Een luxe jachthaven met rondom een boulevard. Zag er erg gezellig uit.
Vrijdag weer een plaatsje verder gezeild, Ja nu hadden we een mooi windje. De voorspelling was een stevige wind, dus maar 2 riffen erin. Maar toen we de haven uit kwamen viel die wind wel mee dus rif eruit. Het was maar een kleinstukje naar Albufeira we waren er eerst voorbij gevaren dus we moesten weer een stukje terug. De wind was ook aardig aangetrokken en we moesten nu erg scherp varen. Patrick en Sander waren, net als gisteren, onderweg aan het vissen maar hadden weer niets gevangen. s´Middags de cobb aan maar worstjes op de cobb i.p.v. vis en s´avonds macaroni op de cobb klaar gemaakt. Het weer werd steeds slechter aan het eind van de middag regende het best wel hard. Dat hadden we in Portugal tot nu toe nog niet mee gemaakt. Maar Sander had een mooie zonnetent voor ons meegenomen en die deed nu goed zijn werk als regentent.
Zaterdag zijn we naar Olhao gevaren.Sander en Patrick waren weer aan het vissen. Ja je geloofd het niet Sander had beet maar kwam in de knoop met de lijn van Patrick en weg vis. Jammer we zagen de vis al op de cobb liggen. We zijn voor anker gegaan voor het eilandje Ilha da Culatra. Het weer was nog steeds slecht met weer regen. s´Avonds zijn we een hapje gaan eten op het eilandje. Door de hevige regenval viel in het restaurant de stroom uit. Ja toen stond het hele restaurant blauw omdat de afzuigkap het niet deed. Ze maken daar het vlees en de vis klaar op de BBQ, in de keuken.
Zondag 10 oktober, na een wandeling weer naar Faro gevaren. Martijn en Sander vertrekken nl. vandaag weer. Hun vliegtuig vertrekt om 19.25 uur. We hebben ze weer uitgezwaaid op het vliegveld. Het waren hele gezellige dagen en het is nu best wel stil.