Azoren, Flores, Faial en Terceira
Oh, wat gaat die tijd toch weer snel. We zijn alweer een tijdje op de Azoren en we hebben ook al weer heel veel beleefd en gedaan.
We kwamen aan op Flores. We konden mooi in de nieuwe haven liggen, er was zowaar een box vrij. De haven is zo nieuw dat hij nog niet helemaal af is. Er was nog geen stroom en water op de steigers.
Je kon wel douchen maar dan met koud water. We lagen er dan ook gratis. De dag na aankomst hadden we 3 auto's gehuurd en gingen met de Moonrise en SeaMotions het eiland verkennen. Het was wel
jammer dat het zo mistig was, daardoor hadden we geen uitzicht op de kratermeren. Gelukkig konden we de muur met al die watervallen wel zien bij het mooie meer. Na nog een aantal dagen lekker
uitrusten zijn we weer samen met de Moonrise vertrokken naar het eiland Faial. We moesten weer een nachtje doorvaren. We hadden gehoopt op een lekker rustig tochtje maar dat pakte toch iets anders
uit. De ruime wind was er niet, we moesten met een stevige wind en aardig scherp aan de wind zeilen. De golven beukten op de Vivente in en af en toe klapte er een enorme golf over de Vivente heen
zo de kuip in. Weten we ook weer wat dat is.
En dan vaar je de haven van Horta binnen. Veel over gelezen. Als zeezeiler is dit toch wel de place to be. Daar moet je geweest zijn en je handtekening (muurschildering) achterlaten. Dat hebben wij
dus ook gedaan. Patrick heeft Marcel geholpen met het plaatsen van nieuwe hoeven onder de motor van de Moonrise (motorsteunen). Paula en ik hebben onze muurschilderingen gemaakt. De Dames van 4 NL.
en 1 Deense boot hadden nog een vrouwenavond gehouden. Hé, Ria ik heb nu eindelijk Mamma Mia gekeken. Met die film dus en thee champagne, chocolade, kaas, olijven en aardbeien met slagroom hebben
we heerlijk genoten. De mannen hebben zich vermaakt in Peters café Sport. We hadden nog een verjaardagsfeestje gehad van Tom (Tinto) die we in Horta ook weer hadden ontmoet, net als de
Fiddlesticks, Hans en Anja. Het was dus weer een gezellige boel. Dan is er alweer een week voorbij en we moeten maken dat we naar Terceira komen. Ja, ja, we kregen alweer bezoek, van Martijn, een
vriend, ex-collega van Patrick. Hij kwam op 1 juli aan op Terceira. Wij dus woensdag 's ochtends vroeg uit de veren. Eigenlijk zouden we om 6.00 uur vertrekken maar dat werd 7.15 uur. We hadden ons
verslapen, het was iets te laat geworden de nacht ervoor.
We kwamen 's avonds om 23.00 uur aan op Terceira in Angra do Heroismo. Ik was dus in de veronderstelling dat 1 juli op donderdag viel, maar kwam er die donderdag achter dat 1 juli op vrijdag viel.
Dat was wel weer lekker, hadden we mooi een dagje speling om de was te doen, op te ruimen en uit te zoeken hoe laat de bussen naar het vliegveld gingen. Vrijdag 1 juli hadden we Martijn van het
vliegveld gehaald, gezellig weer bezoek aan boord van de Vivente. De Vela was ook op Terceira en we zijn samen met hen naar Touradas ã Corda (stierenrennen) gaan kijken. Nou ja, Liene, Martijn en
ik hadden gekeken, foto's gemaakt en gefilmd en Thomas en Patrick stonden op straat. Patrick moest ook echt rennen voor een stier, deze had Patrick in het vizier. Er waren 4 rondes met 4
verschillende stieren. De stier zit vast aan een touw die door een aantal mannen in bedwang gehouden moet worden. De mannen staan op straat en springen/rennen weg zodra de stier op hen af komt. Af
en toe gebeurd het dat iemand op de horens wordt genomen door de stier. Dat gebeurde ook die avond, er werd iemand afgevoerd in een ambulance. Het is een oude traditie die is ontstaan toen ze de
Spanjaarden gingen verjagen. Dat deden ze d.m.v. de stieren op hen los te laten. Ze houden die Touradas ã Corda elke dag vanaf juni tot september en elke keer in een ander dorp.
Zondag en maandag hadden we een auto gehuurd en zijn het eiland wat rond gereden. De Azoren is vulkanisch we hadden dan ook 2 vulkanische grotten bezocht. Maar Gruto do Algar do Carvão was toch wel
het mooist. Ook hebben we een wijnmuseum bezocht en natuurlijk ook wijn geproefd en gekocht. We zijn naar verschillende uitzichtpunten gereden waarvandaan je een schitterend uitzicht over het
eiland had. Woensdag 6 juli zijn we naar Praia da Vitoria, een andere haven op Terceira, gevaren. We hadden afscheid genomen van de Vela, zij vertrokken naar Engeland. Donderdag hadden we hier wat
rond gelopen en vrijdag 8 juli is Martijn weer op het vliegtuig naar Nederland gestapt. Daar zitten we dan weer met ons tweetjes.
Bermuda-Azoren, een bijzondere oversteek
Oké, als jullie dit lezen zijn we er. Maar, op dit moment moeten we nog 220 mijl (+/- 400 km) varen, dat is met deze snelheid ongeveer 2 dagen en we komen aan op Flores, één van de eilanden op de
Azoren. Deze eilanden groep hoort bij Portugal. Dan zijn we dus weer in Europa. Je kon het onderweg al merken want het werd kouder. We moesten 's avonds en 's nachts de lange broek en een vest aan.
Dat was lang geleden.
Het is zeker een bijzondere oversteek. We varen zij aan zij, achter elkaar, voor elkaar op met de Moonrise, dus constant in zicht. Nee deze keer niet met de La Luna. We luisteren elke dag via de
SSB-radio naar Herb, een beroemde weer goeroe die schepen op de oceaan voorziet van de weersverwachting en ze adviseert. Zo hoorden we na 2 dagen varen dat er een storm op komst is. Het advies is
dat we niet hoger moeten varen dan 34° Noord en niet verder dan 53° West. Je wil natuurlijk niet in zo'n storm terecht komen, dus volg je het advies op. Marcel van de Moonrise had berekend dat we
dus niet harder mochten varen dan 2.1 knoop (3,8 km) per uur. Wat ik nu ga vertellen geloof je natuurlijk nooit. Er stond een schitterend windje, mooi schuin van achteren, heerlijk om te zeilen.
Maar ja, wij moesten de gang er uit zien te krijgen. Dus bazaan maar naar beneden, oké groot zeil ook maar weg halen, vooruit de Genua maar een heel stuk inrollen, nee hè, helemaal weg halen. We
gingen nog steeds te hard. We hadden nu helemaal geen zeil meer op staan, dat op zo'n mooie zeildag, toch gingen we nog 3 knopen. Meer kunnen we niet weg halen, dus dan maar het anker van onze
dinky met een badhanddoek eromheen uitgooien om af te remmen en eindelijk liepen we 2 knopen. Uiteindelijk bleek de storm in kracht te minderen en richting het zuiden weg te draaien, daar hebben we
geen last meer van. We kregen groen licht om lekker door te varen. Maar toen was de wind op. Echt balen. Gelukkig hebben we daarna ook een paar schitterende zeildagen gehad.
We hebben 2 keer per dag een NL netje via de SSB-radio samen met de Moonrise en Seamotions. Coos van de Seamorions voorziet ons ook elke keer van de weersvoorspelling. Dat is ook erg prettig. We
waren niet de enigen die rustig aan deden. Het werd steeds drukker op die 34° Noord. We hebben onderweg een stuk of vijftien zeilschepen gezien, gehoord of gesproken. Hoezo, je komt geen schip
tegen op de Atlantische Oceaan. We maakten er al een slagzin van, 'het is geen feest als je niet op de 34° bent geweest'. Inmiddels werd ons NL netje bekend en er sloten steeds meer boten aan. Het
NL netje werd echt een internationaal netje, maar toch wel de meeste Nederlanders. We begonnen met 3 boten en zijn nu met 11 boten.
De rust is weer terug gekeerd, de schepen hebben zich allemaal verspreid. Gelukkig wel want 's nachts moest je goed opletten voor andere schepen. Nu kun je, omdat het zo rustig is ook qua weer, een
filmpje kijken in je wacht. Kleine slaapwachtjes houden. Af en toe even buiten spieken of alles goed gaat.
Patrick is natuurlijk, zoals tijdens elke oversteek, aan het vissen. Hij heeft een zeebaarsje gevangen en 2 tonijntjes. Maaaaaar, ik had er nog nooit iemand over gehoord, ook 3 meeuwen. Die meeuwen
scheren heel laag over het water en raakten steeds verstrikt in onze vislijnen, kon je weer zo'n meeuw uit zijn benarde positie bevrijden. Ze kunnen ook gemeen pikken hè Patrick! Hij heeft daar
schrammen van overgehouden, de ondankbare dieren. Gelukkig vlogen ze daarna gewoon weer weg.
Oh, bijna vergeten te vertellen. Let op, het brood bakken is nu eindelijk gelukt. We geven de moed niet zomaar op. Dankzij de methode van Tinto, Tim bedankt voor de tip.
We genieten heerlijk van het op zee zijn. Van de dolfijnen die regelmatig om de boot heen zwemmen. De Walvissen. Deze keer zag Patrick 2 walvissen, van +/- 10 mtr. naast en achter de Vivente. Hij
hoorde tijdens zijn wacht waterspuiten en ging even kijken. Hij scheen precies een walvis in zijn ogen. Hij heeft mij gauw wakker gemaakt en ik zag nog net de rug van een walvis. Daarna hebben we
ze niet weer gezien, misschien zijn ze wel geschrokken van het licht van de zaklamp. De mooie lucht, sterrenhemel, zonsondergang, wat zal ik dit straks allemaal missen. Maar we gaan eerst nog
lekker genieten op de Azoren.
Bermuda
Bermuda 32°22'N , 64°40'W. Dat was wel even zoeken op de kaart. Best wel een klein eilandje in die grote oceaan. Maar we zijn aangekomen, we hebben het gevonden. Het is ook best wel een bijzonder
eiland. Het bestaat natuurlijk uit land maar ook uit veel water.
Toen we nog 18 mijl uit de kust waren heb ik ons gemeld bij Bermuda Radio, zoals dat hoort. Ze stelden een paar vragen, o.a. waar we vandaan komen en waar we hierna naartoe gaan, hoe lang we denken
te blijven op Bermuda, met hoeveel pers. we aan boord zijn etc. De mensen hier zijn ook ontzettend vriendelijk. Dat bleek wel weer toen we bij St.George aankwamen. We moesten eerst met de boot
aanmeren voor customs en immigration. Meteen inklaren. Na al het papierwerk moesten we $70,00 betalen. De pinautomaat deed het niet dus moesten we contant betalen. Alleen hadden we een probleempje
we hadden niet genoeg geld bij ons. Oké, hoeveel hadden we dan wel, ik heb mijn portomonai op de kop gezet en kwam aan $65,00. Oh, nou ja zei die meneer, daar doe ik het ook voor. Aardig
toch.
Heerlijk we liggen aan de kade, bij de Seamotions langszij en bij ons langszij ligt een Deense boot, Vela. Voor ons ligt de Moonrise en daarvoor Tinto. Allemaal Nederlanders. Weer een gezellige
boel. Het is best wel weer eens lekker om niet eerst de Dinky te moeten pakken om aan wal te komen en dat je kleren niet nat en zout worden. Wat helemaal mooi is, we liggen hier ook nog gratis. We
hebben alles bij de hand we liggen voor het tankstation en een restaurant met internet. Een klein stukje lopen en je staat in de supermarkt. Je loopt de trap op en je staat bij het busstation. Een
beter plekkie hadden we niet kunnen bedenken.
De eerste paar dagen waren een paar klus dagen. Patrick heeft her en der wat geklust. Zo heeft hij bij de Seamotions de waterpomp gerepareerd. De Seamotions, Coos heeft onze zeilen weer
gerepareerd. Dat kan toch mooi zo.
Na 6 dagen hadden we zoiets van, we moeten Bermuda natuurlijk ook bekijken. Dus wij op zaterdag eerst naar het postkantoor om een strippenkaart voor bus en Ferry te halen. Dat begon al goed,
zaterdag postkantoor dicht. Oké dan maar naar de Ferry. Bleek dat die ook niet op zaterdag vaart. Dan maar met de bus naar Hamilton. In Hamilton kun je bij Bermuda gas je gasflessen laten vullen.
Dat moeten wij ook nog doen dus eerst maar eens op onderzoek uit waar dat Bermuda gas precies zit. Het zit wel dicht op zaterdag maar dat hadden we al gedacht dus hadden we de gasfles ook nog niet
mee genomen. Wij de weg vragen aan de eerste de beste man die we zagen lopen. Nou zei hij dat is wel een kwartier lopen, maar wacht maar even dan bel ik mijn secretaresse even en dat ze dan ook
haar autosleutels mee neemt. Wij voelden ons best wel opgelaten want dat was nou ook niet de bedoeling. Maar daar kwam zijn secretaresse al aan en zij heeft ons laten zien waar Bermuda gas zit en
ons daarna in het centrum weer afgezet. Weer zo'n aardig gebaar.
We hebben hier veel lol met elkaar. Zo hebben we een keer aan het eind van de dag een sport uurtje gehouden. We waren in totaal met 13 man/vrouw/kind. Lekker een beetje ravotten. Trefballen,
voetballen, lekker bewegen, niet verkeerd. Gisteravond hebben we met z'n allen de bbq aan gestoken.
Gisteren is de Vela, het Deense scheepje vertrokken richting de Azoren. Straks over ongeveer een uurtje vertrekken wij ook richting de Azoren, samen met de Moonrise. Eerst tanken we nog wat Diesel
en water en hopen binnen 3 weken weer voet aan wal te zetten.
Oversteek BVI naar Bermuda
De eerste avond ging het al weer fout. Een scheur in het grootzeil. We kregen 's avonds echt één windvlaag uit het niets. We hadden 's nachts ontzettend veel squalls met veel wind, regenen onweer
dus hadden we het grootzeil laten zakken. We hadden de scheur toen nog niet gezien. Maar 's ochtends toen we het grootzeil weer wouden hijsen zagen we de scheur pas. Om 6.00 uur waren we dus al het
grootzeil aan het repareren.
We kregen ook ontzettende golven over ons heen. Ik lag heerlijk in mijn kooi te slapen en werd op een niet zo'n fijne manier gewekt, ik was opeens helemaal doorweekt. Daar stond ik voor Patrick te
jammeren. Hij keek wel raar op dat ik zo doorweekt was. Had ik het luik maar goed dicht moeten doen. Oké, wat gaat de rest van de reis ons brengen.
De eerste 3 dagen hadden we vooral in de avonden en nachten ontzettend veel squalls met wind en onweer gehad. De 3e avond/nacht was het ergst. Dat was niet prettig, we hadden ons maar
opgesloten in de boot. We kwamen die buien maar niet uit. Patrick ging buiten maar eens polshoogte nemen. Bleek dat de wind was gedraaid en wij dus totaal de verkeerde kant op voeren en zo ook in
die bui bleven hangen. Gauw onze koers maar weer verlegt de goede kant op.
De Moonrise vanaf Puerto Rico en Seamotions vanaf de Bahama's waren ook onderweg naar Bermuda. We hadden contact via de SSB-radio. Ook hadden we zo nog steeds contact met Etienne van de La Luna en
van hem kregen we elke dag het weerbericht door. Dat was erg fijn.
We hebben één dag echt fantastische wind gehad. We liepen toen ook 6 á 7 knopen. Dat schoot tenminste op. Maar daarna hebben we weinig tot geen wind gehad. De motor heeft weer overuren
gedraaid.
Ook zagen we een keer zo'n 20 mtr. naast de Vivente een walvis staart die op het water sloeg. Ik zat meteen klaar met ons fototoestel in de aanslag voor als hij weer boven kwam. Maar helaas we
hebben de walvis niet gezien. Wel hebben we 2 keer een groep dolfijnen naast de boot gehad, dat blijft bijzonder.
Tijdens één van mijn wachten rond 1.30 uur zag ik een groot zeeschip. Hij zou mooi voor ons langs gaan, maar hé wat doet hij nou? Hij verlegde zijn koers en kwam onze richting op. Patrick stak net
zijn hoofd boven dek om te vragen hoe het ging. Gelukkig maar voor hem dat hij al wakker was want anders had ik hem wel wakker gemaakt. Ik legde de situatie uit en Patrick vond het ook vreemd en
bleef buiten om te kijken wat er ging gebeuren. Het schip bleef vlak achter ons varen en we hoorden op de marifoon. Sailingvessle are you there my friend. Hij vroeg ook of wij hem konden zien. Nou
dat kon niet missen hij was heel groot en lag pal achter ons. Ja, dat wij zo klein zijn. Hij zat gewoon verlegen om een praatje. Hij zelf kwam uit de Filippijnen en was opweg naar Singapore.
Patrick had even met hem gekletst en daarna was hij zo weer uit het oog verdwenen.
Wat eet je zoal in zo'n weekje op de boot. Dag 1: pizza. Dag 2: tuinbonen met daar door heen rulgebakken gehakt. Dag 3: van de helft van het rulgebakken gehakt van gisteren spaghetti gemaakt. Dag
4: Kippensoep met toast tonijn uit blik, we hadden nl. nog geen vis gevangen. Dag 5: Cup á soep met crackers. Dag 6: Pannenkoeken en jawel die heb ik gebakken, ik kook normaal nooit tijdens een
oversteek i.v.m. zeeziekte. Kun je nagaan hoe rustig de zee was. Dag 7: kibbelingen van Mahi Mahi, we hadden eindelijk beet. Dag 8: we kwamen 's avonds aan en hebben heerlijk op de Seamotions
gegeten.
Toen we op Bermuda aankwamen kregen we een warm welkom van de Moonrise en de Seamontions.
BVI, Virgin Gorda en Tortola
We hebben sinds een hele lange tijd weer eens een keer een nachtje door gevaren. Ik was vergeten hoe mooi de nachten kunnen zijn. Van Sint Maarten naar BVI (British Virgin Ilands) Virgin Gorda is
het zo'n 80 mijl dus niet in een dagtocht te halen. We hadden niet veel wind, maar we hebben toch heerlijk kunnen zeilen. We hadden de halfwinder gehesen en de bazaan stond ook op. Maar hoe verder
de nacht vorderde hoe meer zeil we gingen minderen. Eerst de Bazaan maar weg, daarna de Genua weg en het stormfokje op. We hadden aan het eind zelfs het stormfokje gereefd. We wilden met daglicht
aankomen en we gingen veel te hard. Zo gaat dat, als je er snel wil zijn schiet het niet op en als je wat rustiger aan wil doen gaat het te snel.
Wat wel grappig is Virgin Gorda betekend 'dikke maagd' Columbus noemde het eiland zo vanwege de vorm, die deed hem denken aan een liggende, dikke vrouw. Nou hij heeft wel erg veel fantasie want ik
zie het niet, misschien moet je daar wel een man voor zijn om dat te kunnen zien.
Het is hier werkelijk waar weer een paradijsje. Mooie witte zandstranden en heel helder blauw water. Hier kwamen we de Rapy, Henk en Barbara weer tegen. Samen met de Rapy en La Luna hebben we weer
gezellige borreluurtjes gehad.
We hebben onder andere geankerd bij The Baths. The Baths staat bekend om zijn enorme rotsblokken met daartussen grotten en kleine baaitjes en als je er doorheen loopt kom je ook bij Devils Bay. Een
hele mooie baai, waar iedereen van stenen torentjes bouwt om zo de duivel te verjagen. Het was echt de moeite waard om al dit moois te bekijken.
Tussendoor bekijken we elke dag het weer. Wanneer is het een gunstige tijd om te vertrekken richting Bermuda. Er zijn al een aantal NL (Belgisch) schepen onderweg richting Bermuda maar ook richting
de Azoren. Ja, wanneer doe je het goed.
Het laatste eiland dat we aan doen is Tortola. We liggen voor anker bij Road Town. Het is weer een grotere stad. Dat is wel handig want we moesten 2 nieuwe accu's hebben en die hebben we hier
gekocht. Hier doen we nog even de laatste klusjes aan de boot. Halen we nog wat laatste boodschapjes. De boot aftanken met diesel en water. Vandaag gaan we uitklaren want morgen gaat het dan echt
gebeuren. We gaan afscheid nemen van het Carieb en de La Luna, Etienne en Denise. Wat hebben we een leuke tijd gehad.
Wij vertrekken dus morgen, zaterdag 14 mei naar Bermuda en zijn dan als het mee zit zo'n 10 dagen uit de lucht. We laten weer van ons horen als we op Bermuda zijn.
St.Maarten en St.Barth
Toen was het eindelijk zo ver. Wilma, Wietse en Zwins kwamen een tijdje logeren. Wij zijn de lagoon in gevaren om de Vivente zo dicht mogelijk bij het vliegveld te parkeren om W,W en Z op te halen
van het vliegveld. Dat konden we gewoon lopend doen, het was nog geen 10 min. lopen. We mochten de Vivente zelfs even aan een steiger afmeren om onze visite inclusief bagage veilig en droog aan
boord te laten stappen. Ze waren mooi op tijd want toen we weer voor anker lagen (ook in de lagoon) was het alweer tijd voor de Happy Hour. Samen met de La Luna, BlueFin en de Fiddlesticks
geborreld en gegeten in Lagoonies. Het was erg gezellig en de nodige biertjes vlogen alweer over de tap. Op de terug weg ging het bijna fout, Zwins had bijna een nat pak gehaald bij het opstappen
op de Vivente, maar kon nog net blijven hangen tussen de Vivente en onze Dinky. Oef, dat ging ook weer goed.
De volgende dag zijn we door de brug naar buiten gevaren en hebben in Simpson Bay geankerd. Even acclimatiseren, een beetje bijkletsen, zwemmen, relaxen en natuurlijk vissen. Zwins en Wietse hadden
vis gevangen met het kleinste hengeltje die wij hebben en waar wij nog nooit wat mee gevangen hadden, het kan dus wel.
De La Luna is gezellig bij ons gebleven, dus na een goede nachtrust zijn we, net zoals we normaal ook altijd doen, met 2 schepen vertrokken naar Ilet de Tintamarre. Dit is een onbewoond eilandje.
We hadden daarom ook al vlees ingeslagen en aan het eind van de middag zijn we met ons allen naar het strand gegaan om daar de Cobb aan te steken. De strandlanding verliep bij de heren niet
helemaal vlekkeloos. Wietse haalde dit keer een nat pak. Patrick zei, als ik ja zeg moeten jullie er uit. Dus toen Patrick nog maar nauwelijks de J had uitgesproken sprong Zwins er al uit en Wietse
viel achterover het water in. Gelukkig hadden de dames een droge strandlanding en konden wij droge kleren mee nemen. We zijn nog naar een ander onbewoond eilandje geweest, Ile Fourchue en daarna
weer naar de beschaafde wereld, naar St.Barth, daar konden we weer inkopen doen en deze keer hadden we vis ingeslagen voor op de Cobb. De volgende dag gingen we namelijk naar de baai 'Anse du Grand
Colombier' Daar was weer geen stadje dus hadden we de Cobb weer aangestoken, samen met de La Luna, maar deze keer gewoon op de Vivente.
Op donderdag 28 april zijn we weer terug gevaren naar St.Maarten, deze keer hebben we het anker laten vallen in Great Bay, bij de hoofdstad Philipsburg. Daar willen we blijven voor Koninginnedag.
De Rapy was inmiddels ook aangekomen en naast ons voor anker komen liggen. Op Koninginnedag is er een grote optocht, waar we samen met de La Luna en de Rapy heen gaan. Alleen de start tijd moet je
weer voor lief nemen. Wij haasten want om 10.00 uur zou de optocht starten. Na navraag gedaan te hebben bleek dus weer dat ze de starttijd nog nooit hadden gered en ze kwamen nu tegen 14.30 uur
langs. Eigenlijk hadden we het kunnen weten, maar de optocht was toch wel de moeite waard.
Dan is het alweer zondag 1 mei en 's middags om 16.00 uur vertrekt het vliegtuig weer met Wilma, Wietse en Zwins. Waar is de tijd toch gebleven. Eerst moeten we nog van Philipsburg naar de lagoon
varen. Om 9.30 uur vertrokken we om 11.30 uur konden we door de brug en om 13.00 uur stonden we weer op het vliegveld. Dat was dus weer een strakke planning. Samen met Denise en Etienne hebben we
ze naar het vliegveld gebracht. Ja, afscheid nemen is niet mijn sterkste punt, maar over een half jaar zien we ze weer. Wij zijn naar het einde van de start-/landingsbaan gegaan om hun vliegtuig te
zien opstijgen. Patrick en Etienne hingen in het hek en moesten zich goed vast houden anders werden ze omver geblazen. Denise heeft dit gefilmd het filmpje proberen ze op hun weblog zetten,
http://www.laluna-opzee.nl/.
Hier bevoorraden we voor de oversteken. Morgen of overmorgen vertrekken we nog even samen met de La Luna naar de BVI (British Virgin Isalnds)en daar bereiden we ons voor op de oversteek naar
Bermuda.
Antiqua, classicrace
We liggen weer op Antiqua in English Harbour voor de classicrace. Op een middag zei Patrick, hé moet je nu kijken daar hebben we de Bess, Lex en Ineke. Wij hadden hun voor de laatste keer ontmoet
in Portugal vlak voordat we over gingen naar de Canarische eilanden. Dat is leuk. Zij hebben hun anker vlakbij ons laten vallen. De dag ervoor kwam nog een Nederlandse boot vlakbij ons voor anker,
de Rapy, Henk en Barbara. Wij hadden ze nog niet eerder ontmoet, maar de La Luna kenden ze al wel. Op de openingsavond van de classicrace zijn we met z'n allen gaan borrelen op de Happy Hour. Wij
zijn samen met de La Luna wat langer blijven hangen. De classicrace wordt gesponsord door Moutgay Rum, dus er wordt veel rum gedronken, kun je vaak op bepaalde tijden gratis krijgen. De meesten
waren al aardig aangeschoten. Zo stond er naast Patrick een meid en die stond aardig wankel op de benen. Patrick kwam gauw naast mij staan, met als excuus, ja straks kotst ze in mijn nek. We hadden
het eigenlijk wel bekeken en besloten maar weer terug te gaan naar de boot. De meid die naast Patrick stond bleef Patrick maar achtervolgen. Patrick vond het maar niks, de held, hij liep dus maar
wat naar links, maar zij bleef hem maar volgen. Denise en ik hebben haar toen maar aangesproken waar ze dacht heen te gaan. Ja, stomme vraag natuurlijk, naar zijn schip en ze wees naar Patrick. Het
maakte niet uit dat ik zijn vriendin ben, ze wilde maar mee naar Patrick zijn schip. Ze was zo ver heen dat ze niet wist hoe het schip heet waar ze op zat, tenminste als ze al op een schip zat. We
konden haar niet aan haar lot overlaten en hebben haar maar de security gebracht. Ja, we kunnen onze lol nog op tijdens de classicrace.
Het liefst zouden we natuurlijk zelf mee willen doen met de classicrace, dus we bekeken wat de mogelijkheden waren. We kwamen er al gauw achter dat we het meevaren wel konden vergeten. Je moest al
iemand kennen, veel geld meenemen of een goed zeilers CV hebben. Wij vonden dat we eigenlijk wel een goed zeilers CV hadden. We zijn ten slotte met onze eigen boot hier heen gekomen.
Gisteren zijn we samen met de Rapy op de La Luna het water op gegaan om de race van dichtbij te bekijken. Dat was echt heel erg leuk. We zaten eerste rang. Soms moesten we uitkijken dat we de
schepen die met de wedstrijd mee deden niet in de weg zaten. Schitterende foto's en leuke filmpjes heeft dat opgeleverd. We hadden ook geluk met het weer, het waaide niet te hard en het zonnetje
scheen lekker. Het hebben nl. al bijna een week veel bewolking met buien.
Oh ja, we hadden ook nog ongewenst bezoek aan boord. Toen ik 's nachts even wat ging drinken zag ik me daar toch een mega kakkerlak in de gootsteen zitten. Dus ik gauw Patrick geroepen, toen
Patrick met de spuitbus in de weer was had ik me opgesloten in de achterkajuit, totdat ik zeker wist dat Patrick de Kakkerlak te pakken had. Dan is de vraag, hoe komt die aan boord. Er zijn een
paar mogelijkheden. Meegekomen met de boodschappen, met de wastas of met de jongens die onze koelkast hebben bijgevuld. Nu maar hopen dat die kakkerlak geen eitjes heeft achter gelaten.
We liggen nu op St.Maarten in de lagoon. We zijn gisteren de hele dag bezig geweest met diesel en water tanken en boodschappen doen. Vandaag nog een paar kleine klusjes. En dan is het zo ver.
Morgen halen we Wietse, Wilma en Zwins op van het vliegveld.
Antiqua en Barbuda
De eerste plek die we aan doen op Antiqua is Jolly Harbour. Vlak voor de ingang naar de Marina liggen we voor anker. Het is best wel een eindje met de dinky naar de hele chique haven varen. Hier
staan mooie huizen aan het water met eigen ligplaats. Weer het vaste ritueel. Patrick gaat samen met Etienne inklaren. Althans dat probeerden ze. Maar ze waren hier niet zo vriendelijk en we
moesten maar met de Vivente en de La Luna aanmeren voor het gebouw van de Customs en Immigration en dan konden we pas inklaren. Daar hadden we niet zo veel zin in. Dus zijn we met de bus naar
English Harbour gereden om daar in te klaren. Ze vroegen natuurlijk waar we lagen en wij zeiden toen heel schijnheilig, oh ergens in de baai. Zo dat was ook weer gelukt en we hadden door die busrit
meteen weer een stukje van het eiland gezien. Ook konden we English Harbour bekijken, daar kun je ontzettend mooi ankeren. Patrick en ik zijn de volgende dag vertrokken naar English Harbour. We
hadden daar een zeilmaker gevonden, onze fok moet nl. gerepareerd worden. Het hele achterlijk ligt eraf. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij North Sails. Ze repareerden hem meteen, die zelfde
middag konden we het zeil weer ophalen. Ze hebben het mooi gerepareerd, we hadden dus een prima service bij North Sails. Inmiddels liggen de andere NL boten (La Luna, Fiddlesticks, Flying Swan en
de Seaquest) ook in English Harbour. Ja, weer een oude bekende de Seaquest. Op een zondag avond zijn we met z'n allen naar Shirley Heights geweest. Dat is een tent boven op de heuvel met een
schitterend uitzicht over verschillende baaien. Op zondag avond is het bbq avond met muziek. In het begin van de avond speelde er een steelband en daarna nam een reggaeband het over. Patrick en
Etienne vonden die zangeres wel erg interessant. Toen ik haar zag snapte ik wel waarom. Bekijk straks de foto maar eens.
We hebben nog tijd zat voordat de classic race begint dus op naar Barbuda. Samen met de La Luna zijn we weer vertrokken. Barbuda is echt weer zo´n paradijsje met witte zandstranden. Witte
zandstranden hadden ze daar zeker. Het was één en al strand langs de kust en met dat heldere blauwe water, echt schitterend. We zijn met de watertaxi over de Lagoon naar het enige dorp op het
eiland gevaren, Godrington. Zo´n dorp waren we nog niet eerder tegen gekomen. Er waren een paar hele kleine supermarktjes. Ook al ben je een vleeseter, als je hier in de vrieskist kijkt opzoek naar
vlees denk je, ah, vanavond maar geen vlees. Alles wordt volgens mij gewoon los in die vrieskist gestort. Als je een stukje vlees wil hebben dan hak je het er maar af. Er lag nl. in de vrieskist
bovenop een stuk vlees een hamer.
Na een paar dagen op Barbuda zijn we weer terug gevaren naar Antiqua. We hebben al een paar dagen geen brood meer. Maar hier aan de Noord-Oost kant van het eiland heb je alleen maar van die dure
Ressorts. Hoewel we gisteren in Parham waren en daar hadden ze ook weer hele kleine supermarktjes. We hadden daar brood gekocht. Vanochtend keken we en was het brood al beschimmeld. Dus er zat
niets anders op dan maar weer een poging te doen om zelf brood te bakken. De La Luna ging dat ook doen, dus bij één van ons zal het deze keer vast wel lukken. Niet dus, we hadden allebei het
probleem dat het deeg niet wil rijzen. Toch maar proberen af te bakken. Jee wat een zwaar brood. Als je het in het water gooit, zinkt het als een baksteen.
Onderweg zijn we natuurlijk steeds aan het vissen. We hebben nu al een paar barracuda's gevangen en weer terug gegooid, je kunt ze tussen Guadeloupe en de Virgin Islands niet eten i.v.m. het
Ciguatera gif. De eerste keer dat we er één vingen zeiden we, wouw een barracuda. We zeggen nu al, alweer een barracuda. Alleen de laatste barracuda was zo groot dat onze molen die op de railing
zit het begeven heeft. Het tandwiel binnenin de molen is finaal afgebroken. Dat was een duur visje.
Na nog in een paar baaitjes geankerd te hebben zijn we het eiland rond geweest en nu liggen we weer in English Harbour. We wachten op de classicrace die 14 april start. Vanaf 12 april start de
inschrijvingen. De klassieke schepen komen al zo langzamerhand binnen druppelen.
