Oké, als jullie dit lezen zijn we er. Maar, op dit moment moeten we nog 220 mijl (+/- 400 km) varen, dat is met deze snelheid ongeveer 2 dagen en we komen aan op Flores, één van de eilanden op de Azoren. Deze eilanden groep hoort bij Portugal. Dan zijn we dus weer in Europa. Je kon het onderweg al merken want het werd kouder. We moesten 's avonds en 's nachts de lange broek en een vest aan. Dat was lang geleden.
Het is zeker een bijzondere oversteek. We varen zij aan zij, achter elkaar, voor elkaar op met de Moonrise, dus constant in zicht. Nee deze keer niet met de La Luna. We luisteren elke dag via de SSB-radio naar Herb, een beroemde weer goeroe die schepen op de oceaan voorziet van de weersverwachting en ze adviseert. Zo hoorden we na 2 dagen varen dat er een storm op komst is. Het advies is dat we niet hoger moeten varen dan 34° Noord en niet verder dan 53° West. Je wil natuurlijk niet in zo'n storm terecht komen, dus volg je het advies op. Marcel van de Moonrise had berekend dat we dus niet harder mochten varen dan 2.1 knoop (3,8 km) per uur. Wat ik nu ga vertellen geloof je natuurlijk nooit. Er stond een schitterend windje, mooi schuin van achteren, heerlijk om te zeilen. Maar ja, wij moesten de gang er uit zien te krijgen. Dus bazaan maar naar beneden, oké groot zeil ook maar weg halen, vooruit de Genua maar een heel stuk inrollen, nee hè, helemaal weg halen. We gingen nog steeds te hard. We hadden nu helemaal geen zeil meer op staan, dat op zo'n mooie zeildag, toch gingen we nog 3 knopen. Meer kunnen we niet weg halen, dus dan maar het anker van onze dinky met een badhanddoek eromheen uitgooien om af te remmen en eindelijk liepen we 2 knopen. Uiteindelijk bleek de storm in kracht te minderen en richting het zuiden weg te draaien, daar hebben we geen last meer van. We kregen groen licht om lekker door te varen. Maar toen was de wind op. Echt balen. Gelukkig hebben we daarna ook een paar schitterende zeildagen gehad.
We hebben 2 keer per dag een NL netje via de SSB-radio samen met de Moonrise en Seamotions. Coos van de Seamorions voorziet ons ook elke keer van de weersvoorspelling. Dat is ook erg prettig. We waren niet de enigen die rustig aan deden. Het werd steeds drukker op die 34° Noord. We hebben onderweg een stuk of vijftien zeilschepen gezien, gehoord of gesproken. Hoezo, je komt geen schip tegen op de Atlantische Oceaan. We maakten er al een slagzin van, 'het is geen feest als je niet op de 34° bent geweest'. Inmiddels werd ons NL netje bekend en er sloten steeds meer boten aan. Het NL netje werd echt een internationaal netje, maar toch wel de meeste Nederlanders. We begonnen met 3 boten en zijn nu met 11 boten.
De rust is weer terug gekeerd, de schepen hebben zich allemaal verspreid. Gelukkig wel want 's nachts moest je goed opletten voor andere schepen. Nu kun je, omdat het zo rustig is ook qua weer, een filmpje kijken in je wacht. Kleine slaapwachtjes houden. Af en toe even buiten spieken of alles goed gaat.
Patrick is natuurlijk, zoals tijdens elke oversteek, aan het vissen. Hij heeft een zeebaarsje gevangen en 2 tonijntjes. Maaaaaar, ik had er nog nooit iemand over gehoord, ook 3 meeuwen. Die meeuwen scheren heel laag over het water en raakten steeds verstrikt in onze vislijnen, kon je weer zo'n meeuw uit zijn benarde positie bevrijden. Ze kunnen ook gemeen pikken hè Patrick! Hij heeft daar schrammen van overgehouden, de ondankbare dieren. Gelukkig vlogen ze daarna gewoon weer weg.
Oh, bijna vergeten te vertellen. Let op, het brood bakken is nu eindelijk gelukt. We geven de moed niet zomaar op. Dankzij de methode van Tinto, Tim bedankt voor de tip.
We genieten heerlijk van het op zee zijn. Van de dolfijnen die regelmatig om de boot heen zwemmen. De Walvissen. Deze keer zag Patrick 2 walvissen, van +/- 10 mtr. naast en achter de Vivente. Hij hoorde tijdens zijn wacht waterspuiten en ging even kijken. Hij scheen precies een walvis in zijn ogen. Hij heeft mij gauw wakker gemaakt en ik zag nog net de rug van een walvis. Daarna hebben we ze niet weer gezien, misschien zijn ze wel geschrokken van het licht van de zaklamp. De mooie lucht, sterrenhemel, zonsondergang, wat zal ik dit straks allemaal missen. Maar we gaan eerst nog lekker genieten op de Azoren.