Nevis en St.Kitts

Onderweg naar Nevis hadden we natuurlijk de hengels weer uit. Weer beet. Bij het binnen halen begaf de molen het, maar daarna ging het niet zo zwaar meer. Je kon al wel zien dat we weer een barracuda aan de haak hadden. Daar klopt dus iets niet. Toen we de barracuda aan boord tilden zagen we wat er mis was. De staart was eraf gebeten maar door wat ....... De barracuda konden we toch niet eten i.v.m. het ciguarteragif, dit wordt opgeslagen in de voedselketen, dus de grotere vissen (roofvissen) die rifvissen eten zijn het meest besmet. Alleen rifvis is besmet, vis op zee is vrij van gif.
Toen we aankwamen hadden we het anker laten vallen vlakbij het stadje, maar Patrick hoorde bij het inklaren dat we daar niet mochten liggen. We moeten naar de andere kant van de baai en aan een mooring gaan liggen. Dat hadden we dan ook maar gedaan. De mensen hier zijn heel vriendelijk. We liepen op zondag langs een kerkje en daar waren ze aan het zingen en dansen. Dus wij even gestopt om te kijken. De pastoor, of hoe zo'n iemand ook heet, wenkte ons dat we wel binnen mochten komen. Nou dat wilden wij wel eens van dichtbij bekijken. We hebben met ons viertjes plaats genomen op een bankje achter in de kerk en hebben met open mond naar die dansende en zingende mensen zitten kijken.
Wat tijdens onze hele zeilcarrière nog nooit eerder is gebeurd is dan nu toch gebeurd. We hebben geen bier meer. Het bier is hier zo duur dat we ook nog geen nieuwe voorraad hebben ingeslagen. Patrick zei zelfs, luister goed, als het bier zo duur blijft stop ik met bier drinken, ik heb getuigen die het ook hebben gehoord. We zijn nu aan de witte wijn en natuurlijk aan de rumpunch. In het carieb kun je beter rum drinken want dat is goedkoper.
Na 2 dagen op Nevis gelegen te hebben zijn we doorgevaren naar St Kitts. Het was echt maar een heel klein stukje varen. Nevis en St Kitts liggen nl. 5 km. van elkaar. Het eiland is iets groter dan Nevis. Eerst hebben we in Shitten bay gelegen, daar lagen we alleen met de La Luna, lekker rustig. Er lag daar een vrachtschip half op de kant, half in het water. Je raad natuurlijk wel waar Patrick te vinden was. Samen met Etienne was Patrick in dat schip aan het rond struinen.
De volgende dag zijn we naar Basseterre gevaren. Dat is weer heel toeristisch. Dat komt door al die cruiseschepen die hier iedere dag komen. Er liggen hier elke dag wel 2 á 3 cruiseschepen. Ook lag de Stad Amsterdam hier, een driemaster uit Nederland. Natuurlijk uit Nederland, de naam zegt het al. Er kwam nog een Nederlands schip naast ons liggen de Fiddlesticks, Hans en Anja. Zij zijn al sinds 2005 onderweg maar gaan dit jaar voor 1 jaar terug naar Nederland om onderhoud te plegen aan hun schip. Daarna vertrekken ze weer. Ook hebben we hier de Flying Swan, Willem en Martine ontmoet, zij zijn weer kennissen van de La Luna. Je raad nooit met wie we hier hadden afgesproken om elkaar weer te ontmoeten, de Tarpan, Bram en Anja. Eindelijk hebben we ze weer ontmoet. Het was echt geweldig om ze weer te zien, alleen jammer dat het maar voor 1 dag was. Hier liggen we dan weer met 5 NL. boten voor anker.
Bram en Anja waren hier 5 jaar geleden ook geweest en zij konden zich nog herinneren dat er bij de Turtle beach aapjes rond lopen. Dus wij met 5 man/vrouw die kant op. We dachten dat we er wel heen konden lopen maar het bleek dat het toch verder lopen was dan we dachten. Dus de duim omhoog. We kregen een lift van een Engelse projectontwikkelaar en hij bracht ons helemaal naar Turtle beach. Daar aangekomen wij opzoek naar de aapjes, maar deze waren er niet meer. Er zat er één in een hokje met een geit en een varken en dat was het. Na wat gedronken te hebben maar weer terug naar de baai waar we voor anker liggen. De duim weer omhoog en deze keer kregen we een lift van een eilandbewoonster. Ze kon geweldig vertellen. Zij ging naar de bar bij ons in de baai dus werden we weer voor de deur afgezet. Weet je wat ik zag toen ik uit de auto stapte. Aapjes! Er zaten gewoon een tiental aapjes in de bosjes achter het barretje. Nou ja hebben we toch nog aapjes gezien en een stukje van het eiland.
We hebben weer afscheid genomen van de Tarpan en zijn met de La Luna, Fiddlesticks en Flying Swan naar Antiqua gevaren.

Guadeloupe en Montserrat

Guadeloupe bestaat uit een paar eilandjes. Het eilandengroepje Les Saintes, Marie Galante La Desirade en Basse-Terre en Grande-Terre, de laatste 2 worden gescheiden door een rivier 'rivière salée'. We zijn eerst met de La Luna, Moonrise en de Wizard naar het eilandengroepje Les Saintes gevaren. Naar een klein onbewoond eilandje Ilet a Cabrit. Patrick had onderweg, ja ja, het is hem weer gelukt, een barracuda gevangen. Het was alweer even geleden dat we wat gevangen hadden. Maar goed dit gemeld aan de andere schepen en ze zagen het al helemaal zitten een BBQ op het strand. De heren zijn wezen inklaren en hadden meteen wat worstjes en hamburgers meegenomen. Daar zaten we dan weer met 9 man/vrouw (ja 9 bij de Moonrise was juf Laura aan boord) en 4 kinderen op het strand 3 Cobb's aangestoken, voor de vis, hamburgers en de worstjes. Het leven is nog steeds erg zwaar.
We zijn 2 dagen later naar Pointe a Pitre gevaren. Wij liggen hier om eens Carnaval mee te maken. De optocht was erg mooi maar er zat te lange tijd tussen de groepen, we hadden er toch iets meer van verwacht. Op zich was het maar goed ook dat we niet zo lang door gefeest hadden want de volgende dag hadden we al vroeg met elkaar afgesproken. We gaan over de rivier naar de andere kant van het eiland met de 4 NL. boten. Om 4.00 uur ging de wekker en om 4.15 uur hebben we het anker gelicht. We moesten om 4.45 uur voor de brug liggen, die gaat nl. om 5.00 uur. Het is eigenlijk maar een klein stukje varen, maar wel een mooi stukje. Na de 2^e brug die om 5.30 uur ging zijn we even voor anker gegaan om te ontbijten en een kopje thee te drinken. We hebben afscheid genomen van de Moonrise en met 3 schepen zijn we doorgevaren naar 'Ilet a Caret'. Ik kan het niet ander omschrijven dan een Bounty eilandje. Het is een piep klein eilandje en bestaat uit een aantal palmbomen, picknicktafels onder een afdakje en veel zand. Daar lig je dan om 9.00 uur 's ochtends vroeg. Pat zei al, hoe komen we de dag door. Nou dat was niet zo moeilijk. Eerst lekker gesnorkeld bij het rif. Daarna wat lezen, slapen en weer even snorkelen, de Cobb aan gestoken op het strand en dan is de dag alweer voorbij. We hebben de volgende dag afscheid genomen van de Wizard.

Samen met de La Luna zijn we verder gevaren naar Montserrat. Je zag het eiland al vanaf Guadeloupe liggen, vooral de vulkaan 'Galway's Soufrière' zag je al van verre. Je moet ongeveer 2 mijl uit de kust blijven i.v.m. de vulkaan. Ik vond het erg indrukwekkend. Je zag gewoon nog water/stoom uit de vulkaan omlaag stromen. Aangekomen bij de ankerplek zag het er niet rustig uit. De schepen die er al lagen waren aardig aan het rollen. Nou ik heb het ook geweten. Ik heb in de kajuit een bank uitgeschoven, slingerschot opgezet, kussens voor en achter en ik er tussen in. Zo lag ik klem en kon het schommelen beter verdragen, De volgende ochtend dus maar gauw aan wal. Samen met Etienne en Denise hebben we een taxi gepakt om het eiland te bekijken. We hadden een leuke chauffeur die van alles vertelde over het eiland. Patrick vroeg zich af of de chauffeur te veel vrouwelijke hormonen had omdat hij aan één stuk door praatte. We zijn bij een onderzoekcentrum die de vulkaan in de gaten houd geweest. De vulkaan spuugde nog in augustus 1997 tonnen as 10,000 m. de lucht in. Hierdoor is o.a. Plymouth helemaal bedolven onder het as. Elke keer bij hevige regenval komt er een modderstroom van de vulkaan omlaag waardoor alles voorzien wordt van nog een extra laagje zand. De huizen die in dat gebied staan zijn helemaal of gedeeltelijk begraven onder het zand en het zand komt daardoor steeds hoger. De chauffeur bracht ons naar 'Garibaldi Hill' hier vandaan hadden wij een mooi uitzicht op o.a. Plymouth, dat is nl. verboden terrein. Het leek net een spookstad. Zoals ik al zei, ik vind het allemaal erg indrukwekkend. We zijn zo lang mogelijk aan wal gebleven. Heel even op de boot geweest om ons op te frissen voor het eten en daarna snel weer aan wal. Ze vertelden ons dat dit nog één van de betere dagen was. Nou ik wil het niet weten. Nog één rolnachtje en dan gauw naar Nevis.
We hadden trouwens een heel leuk berichtje ontvangen onderweg. We krijgen bezoek uit Nederland op 22 april op St.Maarten. Daar komen Wilma, Wietse en Henk (Zwins) bij ons logeren. Wij kijken er al heel erg naar uit

Dominica

Oh, wat heeft Dominica toch een mooie natuur. We moeten hier echt weer wat van het eiland gaan bekijken. De mensen zijn hier ook weer heel vriendelijk. Vergeleken met Martinique is het hier een stuk armer en je hebt hier ook weer boatboys, maar niet agressief of zo. Als je nee zegt dan gaan ze ook weer. Wij zijn aangekomen in Roseau en daar hebben we ingeklaard en voor de verandering kon je hier ook meteen uitklaren, hebben we dus ook maar meteen gedaan. Dat was erg handig. Hier kwamen we de AbelT weer tegen en hebben aan het eind van de middag, samen met de La Lunawww.laluna-opzee.nl/en Zwitsers (hadden we op de Kaap Verden ook ontmoet) geborreld op de AbelT www.abelt.nl/
We zijn samen met de La Luna naar de Middelham Falls geweest. De rit met de taxi erheen was korter dan de tijd die we nog met de benenwagen moesten afleggen. Het was met de taxi ongeveer een kwartiertje rijden. De wandeling duurde zo'n 1 ½ uur. Het was wel een hele leuke en mooie wandeling. Door de Rainforest. Je moest soms door een waterstroompje lopen en van balk naar balk, steen naar steen en van boomwortel naar boomwortel lopen, ik soms springen met mijn korte beentjes. Patrick en Etienne hebben onder de waterval nog even gezwommen. Denise en ik hadden mooi even de tijd om bij te komen. Het was echt de moeite waard.
Ook hebben we hier nog meer oude bekenden ontmoet. De Moonrise www.mvwijk.nl/moonrise/en de Wizard www.wizardwaves.nl/We hebben hun ook voor het laatst gezien op de Kaap Verden. Op het weerzien moet natuurlijk gedronken worden. Dus om 18.00 uur naar de Garage (bar) geweest voor de Happy Hour en daarna met z'n allen wat gegeten. We hebben nu alle schepen weer ontmoet waar we tijdens de oversteek contact mee hadden. Toch wel leuk dat je iedereen weer tegen komt.
Het wordt weer tijd om een baai verder te varen. Dus samen met de La Luna op naar Portsmouth. Dan zeggen ze dat het hier op dit moment droogseizoen is. Nou daar merken we anders weinig van. We hebben nu al 2 dagen achter elkaar regen en grauw weer. We hebben sinds ons verblijf in het carieb sowieso elke dag nog regen gehad. Vaak een klein buitje en ´s nachts blijf je soms aan de gang met luik dicht, luik open. Maaaaaar het is niet koud. Dus vandaag in de regen de Indian River op. Met de La Luna hebben we een gids met roeiboot ingehuurd om ons alles wijs te laten maken over de rivier. Vroeger woonden er Indianen aan de rivier, maar ze hebben nu een ander stekkie aan de andere kant van het eiland 'Carib Territory' Op dit eiland hebben ze ook weer opnames gemaakt voor Pirats of the caribbean met name ook op deze rivier. De gids vertelde soms hier stond een huisje en uit welke scene, je kon er alleen niets meer van zien dus ze kunnen je van alles wijs maken. Maar de natuur was echt schitterend. Toen we weer terug waren op onze ankerplek lagen de Moonrise en de Wizard er ook. We gaan morgen allemaal naar Guadaloup.
Even heel wat anders. Wat ik erg leuk vind. Mijn tante Marjan draait onze verhaaltjes allemaal uit voor mijn oma. Zo kan mijn oma ons ook volgen. Oma een dikke knuffel van ons.

Martinique

Gratis af te halen in het Carieb, een Delta anker. Het wil ook maar niet lukken met dat ding. Hoe vaak we hem ook ingooien hij wil gewoon niet ingraven. Dit was dus ook weer het geval toen we op Martinique aan kwamen. De La Luna gooit hun anker in en ze liggen vast.. Wij gooien ons anker in en we blijven maar achteruit drijven. Dus de Vivente maar weer aan een mooring gelegd.
De 2^e dag zijn we voor 3 dagen de haven in gegaan. Er moet hier nl. veel geklust worden. Het grootzeil en de zonnetent moeten gerepareerd worden. Er moet nog steeds een nieuwe stag gemaakt worden. Er moet een nieuwe hydrauliekpomp voor onze stuurinrichting komen. We konden onderweg van St.Lucia naar Martinique nl. helemaal niet meer sturen. Het stuurwiel moet gelast worden. De watertanks moeten schoon gemaakt worden. Het luik achter moet eruit en opnieuw gekit worden, want het luik lekt. Onze Dinky moet geplakt worden want die is lek op 2 plekken. Het vliegwielhuis van de motor moet eigenlijk vervangen worden. Dat is ook weer zo'n verhaal apart. Volvo Penta D2.55, leuk zo'n productiefout, het vliegwielhuis zit niet in het midden, waardoor de trillingsdemper kapot loopt, wat 650 euro kost, en een nieuw vliegwielhuis 750 euro. Jammer hoor! We hebben hier ook weer wat geleerd. Zet je prijsafspraken zwart op wit met handtekening als ze dingen moeten bestellen, want ze drukken er aan het eind gewoon een aardig bedrag aan verzendkosten bij op, ook al heb je de rekening met het totaal bedrag al en heb je al een gedeelte betaald. Je krijgt gewoon een nieuwe rekening die je moet betalen. Je begrijpt het al, we hebben een aardige duit achter gelaten op Martinique.
Ook heb ik een fikse ooginfectie opgelopen. Het begon op zondag en ben de maandag erop meteen naar de huisarts geweest. Je kon er gewoon binnen lopen, maar het was er erg druk en we hebben er de hele ochtend gezeten. Uiteindelijk heb ik een recept mee gekregen voor een oogspoeling en een soort penicilline/antibiotica druppels. Ook mijn gezonde oog moest ik druppelen, want de arts zei dat je erop kon wachten en dat oog zou ook gaan ontsteken. De infectie ging erg hard want de maandag dat ik naar de huisarts ging had ik helemaal geen zicht meer met mijn ontstoken oog en Patrick zei dat het er steeds slechter uit ging zien. Maar gelukkig knapte het ook weer gauw op. Elke dag gaat het een stukje beter. Eerst zie je weer licht en donker, dag erna zie je kleur, dag erna contouren enz. enz. Ik kan nu weer aardig wat zien alleen het zicht is nog wel erg wazig. Gelukkig is Martinique een Frans eiland, dus Europees en de medische zorg is er dus ook uitstekend.
Zo, genoeg geklaagd. We gaan het maar weer over leuke dingen hebben. We zijn hier ook weer oude bekenden tegen gekomen. De ODD@sea, met hen hadden we in NL. de cursus meteo en tochtplanning gevolgd. Natuurlijk moesten we daar even een borrel halen. De Echo en de Abel-T, hadden we voor het laatst op de Kaap Verden gezien. Als je een grote vis wil zien moet je even op de weblog van de Echo kijken (zie linklijst hiernaast), zij hadden nl. een Merlijn van 2.60 mtr. gevangen. Wat erg leuk was, we kwamen gisteren weer met onze Dinky en toen stonden er 2 flesjes Grolsch op onze zwemplateau met op een briefje 'zoals beloofd'. Had de AbelT voor ons achter gelaten. Patrick had op de oceaan via de SSB advies gegeven wat hij kon doen aan zijn motorproblemen. De AbelT (Marius en Linda) kwamen 's avonds even borrelen. Erg gezellig en lekker even bijgekletst.
Omdat we ook even moesten wachten op onze spullen hadden we tijdelijk afscheid genomen van de La Luna. Zij zouden waarschijnlijk al door varen naar het volgende eiland, Dominica. Maar op onze weblog kregen we bericht dat ze toch op Marinique bleven totdat Gerda en Frits (ouders van Etienne) weer naar huis gaan. We liggen nu in Fort de France en we ontmoeten hun vandaag weer. Gezellig.
Hopelijk brengt het volgende eiland Dominica ons meer geluk.

St.Lucia

St.Lucia lijkt wel wat op St.Vincent, qua natuur. Ook al zo groen en heuvelachtig, alleen op St.Vincent had je toch wat meer palmbomen.
De eerste baai bij Soufriere, daar konden we weer inklaren. Etienne en Patrick werden bij Politie al gewaarschuwd dat je hier goed op je spullen moet letten en het was niet verstandig om de vrouwen alleen aan boord achter te laten, dat was volgens hun niet veilig. Etienne en Patrick waren om 16.30 uur op het kantoor maar dat was volgens hen al in hun overuren terwijl ze tot 17.00 uur werken, en ze wilden dan ook dat we meer betaalden. Toen Etienne en Patrick om een kwitantie vroegen hoefden ze toch niet meer te betalen. Dat geld zou dus hun eigen zak in gaan. Wie is er nu corrupt. Bij de emigratie zaten ze al aan het bier. Etienne moest daar zelf achter de computer springen want dat lukte ze zelf niet meer.
's Avonds hebben we wat gegeten in zo'n local bar/restaurant. Etienne en Patrick hadden er na het inklaren al een biertje gedronken. Ze hadden er ook Happy Hour, alleen tot hoe laat konden ze niet zeggen, later bleek tot 21.00 uur. Ze verlengden het gewoon met een uur omdat het lekker druk was. Het eten was erg goed. Alleen je moest niet kijken hoe je daar zat. Aan de overkant zag je het open riool en de ratten zag je ook echt door het riool lopen. Nou zaten wij aan de overkant bij die local tent met de tafel ook boven net zo'n riool. Ik probeerde er maar niet aan te denken wat er allemaal onder ons door kon lopen.
De volgende dag zijn we weer verder gevaren. We hebben deze keer het anker uitgegooid in de baai bij Canaries. Een klein vissersplaatsje. Volgens mij gaan hier niet veel schepen voor anker want wat me op viel is dat er helemaal geen Boat boys waren. Normaal gesproken als je nog half op openwater zit komen de Boat boys al aanscheuren met de vraag of je een mooring wilt of een lijntje naar wal. Je moet er dan voor betalen. Wij zeggen altijd, we look First. We willen altijd graag even de boel verkennen, want wie weet kun je gewoon ankeren en ja daar komt ie weer. We zijn tenslotte Nederlanders en ankeren is gratis. Goed we hebben daar overnacht en de volgende dag weer verder gevaren.
Nu hebben we ons anker laten vallen in Marigot Bay. Een mooie baai, maar in de gidsen stond, je moet dit gezien hebben. Het is ook wel mooi, maar we hebben al wel mooier gezien. Misschien zijn we al een beetje verwend. Het is hier heel toeristisch, heel veel grote jachten en charterschepen liggen hier. Wij worden hier met rust gelaten, dat komt omdat wij niet zo'n grote boot hebben en ze weten dat ze aan ons niets kunnen verdienen. We zijn gisteren met 8 man/vrouw, De Laluna met ouders en de Jakker, naar de Sulphur spring (vulkaan) en de Diamand Waterfall geweest. Wel leuk, Jakker, met aan boord Jaklien en Tony (Belgen) hadden we al ontmoet in de Kaap Verden. Die vulkaan vond ik persoonlijk het leukst. Daar mocht je eens ouderwets smeren met modder. Er was zo'n soort bad met heel warm water en daar kreeg je modder van de vulkaan waarmee je jezelf of een ander mee in kon smeren. Daarna moest je het bad uit om op te drogen. Het was echt heel grappig gezicht, iedereen leek wel een inboorling. Nadat de modder opgedroogd was moest je het bad weer in om de modder er weer af te wassen en daarna douchen om een beetje schoon te worden.
De dag erop hebben we het anker weer opgehaald. Het ging even weer anders dan normaal want de ketting zat om een steen heen. Patrick moest het water in om de ketting weer los te krijgen. Het anker hebben we weer laten vallen in Rodney Bay. Het is best wel een eindje varen om bij de bar/restaurants en de winkel te komen. Een keer terug naar de boot moest de La Luna ons met hun mr.ED (Dinghy) onze Dinky slepen, want we hadden de benzine op. Gister avond hebben we onze Dinky lek gevaren. Het is 's avonds pik donker en je ziet dus niets. We voelden wel een keer dat iets onder de boot door ging. Vanochtend zagen we dat één kant leeg was. Voor nood hebben we er eerst maar ducketape (geen idee hoe je het schrijft) op geplakt, want als we hem goed gaan plakken moet het 24 uur drogen. Nee met ons is het niet saai, we hebben altijd wel wat.
Vandaag was het weer tijd voor een cultureel uitstapje. We zijn naar Pigeon Island geweest samen met Etienne en zijn ouders (Gerda en Frits) daar is een nationaal park met een fort, ruïne. Het uitzicht over Rodney Bay was echt schitterend.
Morgen gaan we weer een eiland verder. We gaan eens kijken hoe het op Martinique is.

St.Vincent

Daar liggen we dan op St.Vincent. Onze eerste stop zou in de Blue Lagoon zijn. Je moet om daar te komen een smalle geul door met aan beide kanten een rif. Maar de zee was best wel wild en de La Luna steekt zo'n 2 meter diep dus we durfden het niet aan om in die baai te gaan liggen. Wij steken 1.50 meter, dat is voor het ankeren best wel een voordeel want we kunnen meestal vlak aan het strand komen. Dus we zijn een klein stukje naar bakboord gegaan en daar hebben we een mooring gepakt bij Young Island. We moesten daar wel een mooring pakken want ze hadden de hele baai vol gegooid met die mooringen en konden dus ons anker niet laten vallen. De volgende dag na een ontzettend vermoeide en lange reis kwamen we aan in de baai bij Petit Bayhaut. Nee hoor geintje, het was 9 mijl varen en alleen met onze Genua, de wind in de rug haalden we soms 7 knopen. Zo mag het altijd wel gaan. We lagen hier lekker met twee boten, de La Luna en wij. Dat was echt uniek en vooral toen Etienne aan de locals die daar aan het picknicken en aan het zwemmen waren vroeg of we ook vis of iets dergelijks konden kopen voor het avond eten, kreeg hij 4 roti's mee en nog wel gratis ook. Waar we dus beland waren was een verlaten resort en verder was er helemaal niets. Je kon er ook ontzettend mooi snorkelen. Dat wilden we natuurlijk weer vastleggen met onze mooie onderwatercamera. Maar helaas, onze waterdichte onderwatercamera was toch niet zo waterdicht want er kwamen bubbeltje uit het knopje van afdrukken. Nu doet hij helemaal niets meer. De volgende dag zijn we naar Wallilabou bay gevaren, daar hebben ze ook opnames gemaakt voor Pirates of the Caribbean. Hier gooi je het anker in en de kont leg je vast met een touw naar wal en die knoop je aan een boom. We hebben de boot ook wat opgeruimd, we hebben wat troep van de boot gehaald. Een oude jas, kapotte accu, anker ketting van 40 meter. Een local wilde dat wel hebben. Ik denk dat we nu toch wel heel snel zullen zijn. De boot helt nu helemaal over naar één kant, moet dus weer wat spullen over pakken, ja zo blijf je bezig. Vanaf hier hebben we een taxibusje besproken om ons naar de 'Dark View Falls' te brengen. Dat was echt de moeite waard, twee hele mooie watervallen. Alleen was het die dag één grote waterval. We hebben echt de hele dag regen gehad en het regende niet zo zacht ook. We waren helemaal doorweekt en ik maakte me 's ochtends nog wel zorgen om Patrick zijn zwembroek, want die was nog nat van de vorige dag. Na dit allemaal gezien te hebben is het weer tijd voor een andere baai. We zijn doorgevaren naar Cumberland Bay. We liggen hier allemaal weer met de kont naar wal en een lijn aan een boom. Ze hebben hier ook een wasserette en je kan er water tanken. Je raad het al. We hebben daar lekker gebruik van gemaakt. Wat is dat lang geleden dat onze kleren de wasmachine in zijn gegaan. Alles is nu weer lekker zoet, schoon en droog. Van die strandlandingen en ritjes met onze dinky word je nl. nogal een nat. We hebben lekker weer vers water in de tank zitten en kunnen er voorlopig weer tegenaan. Wat een luxe toch allemaal. Onze laatste stop op St.Vincent is Chateaubelair. Het is best wel een grote baai maar we liggen hier met twee schepen, de La Luna en de Vivente. Hier kunnen we ons ook weer uitklaren, dat hebben Etienne en Patrick net dus ook al gedaan. Morgen gaan we naar St.Lucia. Oh ja, Mariste en Njord, er varen hier veel hallberg Rassy's rond dus waar wachten jullie op.

Grenadines

Vanaf Barbados zijn we vertrokken richting de Grenadines. We hadden de zeilen net gehesen en toen hoorde ik me daar toch een knal. De schrik zit er nog steeds in van de 18 daagse overtocht. Deze keer was de spinakerboom de mast uit geknald, we gebruikten hem op dat moment niet eens moet je na gaan, het lummelbeslag was eruit geschoten. Patrick heeft gauw een bout opgezocht in die er voor nood in gedaan. Nou dat belooft weer wat, maar gelukkig bleef het daarbij. We hadden een pittig windje zo'n 20 knopen in de rug met hoge golven. 's Nachts trok de wind nog meer aan met nog hogere golven, we lagen dus weer ontzettend te rollen, maaaaar weer niet zeeziek geweest, goed hè. Ook weer pittige squalls met veel wind en regen over ons heen gehad. Het was dus geen rustige tocht en we hadden allebei slecht geslapen, gelukkig was het deze keer maar 1 nacht varen. Als het dan licht wordt dan maakt het uitzicht alles weer goed. We kwamen eerst langs Palm Island, een privé eiland, het doet zijn naam wel eer aan, witte zandstranden met veel palmbomen. Op naar Clifton Harbour op Union Island en het anker laten vallen, nou ja, zo eenvoudig was dat niet, ons anker wilde pas pakken na 5 pogingen. Dat was balen want die boatboys kwamen dus steeds vragen of we niet een mooring wilden, ik vroeg hoeveel dat koste, dat kost dus 50 ecd (east caribian dollar), zo'n 14 euro per nacht. Het werd wel steeds goedkoper. Ankeren is gratis, ja Hollanders hè, dus maar lekker op eigen anker gelegen. Na 3 dagen weer verder getrokken naar Mayreau, geankerd in Saline bay. In deze baai liggen nog 3 andere Nederlandse schepen. De Seaquest, tante Rietje en de Seamotions. Met hun zijn we een baai verder gevaren 'Saltwhistle bay' Dit is een nog mooiere baai dan de vorige en we liggen hier lekker beschut. Dan is het 15 januari, Patrick is jarig.(Patrickbedankt bij deze iedereenvoor alle felicitaties)Ik mocht het eigenlijk niet van hem tegen iemand zeggen, maar ja dat is natuurlijk niet zo leuk. Dus toen we 's ochtend met een stel op het strand zaten zei ik dat Patrick jarig is. Dat heeft hij geweten, er werd gezongen en hij werd het water in gedragen. 's Middags hebben we met z'n allen geborreld en daarna op het strand de cobb aan gestoken. Ze vroegen aan Pat of hij zich nu ook jarig voelt en hij zei, nee niet echt. Dat zei hij daarna ook niet weer want iedereen begon weer te zingen voor Pat. De volgende dag zijn we naar de Tobago Cays gevaren. Daar hebben ze filmopnames gemaakt van Pirates of the caribbean. We hebben er lekker gesnorkeld tussen de schildpadden, dat was best wel bijzonder. Het water is hier super helder. Het is echt ideaal na een uurtje varen zit je weer in het volgende paradijsje. De volgende dag zijn we weer verder gevaren naar het volgende eiland 'Canouan' daar hebben we het anker weer laten vallen. We zijn 's avonds met Etienne en Denise gaan eten in een local restaurant. 's Middags moesten we reserveren en zeggen wat we 's avonds willen eten. Nou ja kiezen wat we willen eten, ze hadden alleen spare ribs van het varken, de keuze was of we patat of rijst erbij willen. Wij daar rond 19.00 uur heen de spare ribs waren heerlijk maar of het van een varken was? Het was lekker goedkoop, we hebben voor 10 euro p.p. gegeten en gedronken. Weer tijd om verder te trekken. Deze keer naar Bequia. Het ankeren was alweer een probleem. De eerste nacht zijn we gaan krabben en we werden wakker naast een catamaran, we zaten er net niet tegenaan. Dus maar weer een ander ankerplekje gezocht. Maar de volgende nacht zijn we echt van het anker losgeslagen. We zijn op een haar na langs 3 schepen gegaan. Ik wil niet weten wat voor een ellende we anders hadden gehad. We hadden geluk dat Henk van Tante Rietje onze boot zag gaan. Hij over de marifoon Mickey opgeroepen wij waren nl. aan het stappen. Huib-Jan van de Seaquest heeft Patrick geholpen met opnieuw het anker uit te gooien alleen na 4 pogingen toch maar een mooring gepakt, want het anker wou zich niet ingraven. Wat wel weer een voordeel was, we konden nu niet meer gaan krabben en we hebben dus ook heerlijk geslapen. Eergisteren kwamen we de Tin Hau weer tegen, leuk om Jack toch nog weer te zien, dat hadden we niet verwacht. Vandaag zijn we doorgevaren naar St.Vincent. We blijven hier ongeveer een weekje, maar varen wel naar verschillende baaien.

Barbados

Allereerst nog voor iedereen de allerbeste wensen en een gezond en gelukkig 2011!

We kwamen hier in het donker aan en dan ben ik natuurlijk erg nieuwsgierig hoe het eruit ziet. Dus het eerste wat ik de volgende dag doe zodra ik mijn ogen open heb, koppie uit het raam om naar buiten te kijken en ja dan zie je toch wel een paradijsje. Dan zeggen ze nog wel dat dit nog het minst mooie eiland is. Ik ben benieuwd. Eerst inklaren, daarvoor moesten we naar de cruiseschepenterminal, dat was al een hele belevenis. Enorme cruiseschepen lagen hier, o.a. de Queen Elisabeth 2, dan weet je het wel. Het leek wel een klein dorpje op zich, een hal met allemaal winkeltjes, barretjes en eettentjes, je keek je ogen uit. We moesten langs 3 instanties, Health, customs en emigration, en dat op elk eiland weer opnieuw. We moesten heel even wachten want alle drie waren ze net op zo'n cruiseschip. We hadden geluk want bij ons ging alles toch nog aardig vlot. Ook zijn we nog naar de coastguard geweest om melding te maken van het Franse zeiljacht zonder mast. Dat was een hele zoektocht en wandeling, we hadden best wel een beetje spierpijn, wat wil je ook na 18 dagen niet gelopen te hebben. Wat waren we blij dat de La Luna, Denise en Etienne hier zijn, zo hebben we met ons viertjes oud&nieuw uit gezeten. We hadden een hammetje gehaald en dat op de Cobb klaar gemaakt. Daarna hebben we een borrel gehaald op de Tin Hau, en dan de stad in. Jack zijn vriendin was net over, vandaar dat ze niet mee de stad in zijn geweest, zij had last van een jetlag. Denise en ik vielen een beetje uit de toon met onze kleding. Wij waren in het lang gekleed en de dames hier, ja korter kon niet. Wat wel jammer was, er was hier geen vuurwerk, dus het oud&nieuw gevoel had je niet echt. Nou dan wordt het ook tijd om wat van het eiland te zien. Samen met Denise en Etienne op stap, met de bus, mooi goedkoop, voor $2,00 (Barbados dollar), dat is 80 eurocent, per rit p.p. cross je het hele eiland over. Naar Silver Sands, een surfstrandje. Natuurlijk de bodyboard mee, maar helaas waren de golven toen wij er waren niet zo heel hoog. Het strand/surftentje was van Brian Talma, een surfberoemdheid. Daar hebben we kennissen van kennissen van Denise en Etienne ontmoet. Arjen en Aldimar hebben hier een huisje waar ze de wintermaanden door brengen, hij heeft ook nog een surfwinkel in Renesse, zeeland. We zijn even met ze mee gegaan naar huis, echt een pracht huis met uitzicht op het strand, en palmbomen in de tuin. Naar Harrison's Cave, we kregen een rondleiding in de grotten in een treintje, wel jammer want ze hadden daarvoor gewoon een asfaltpad door de grotten gemaakt. De terugweg vonden we eigenlijk nog het leukste. We namen een ander type bus dan de heenweg, kost ook gewoon $2,00. We waren al even onderweg en toen stopte de chauffeur bij een soort barretje, even wat drinken zei hij. Nou wij lusten natuurlijk ook wel een biertje dus wij er ook uit. Daar stonden een paar locals, zij vonden het zo leuk dat wij uit Nederland komen dus wij kregen het biertje van hen. Waar maak je dat tegenwoordig nog mee. Toen werd de rit vervolgd en wat voor een rit. Het leek wel of de chauffeur dacht dat hij zo'n videospelletje speelt. Hij scheurde over de weg en de wegen hier zijn niet zo heel breed, maar we hebben genoten van de rit. Wat ook leuk is van dat je met z'n viertjes op pad gaat is dat je ook in de local barretjes en eettentjes komt waar je met z'n tweetjes niet zo heel gauw naar binnen zal stappen en het voordeel is dat het lekker goedkoop is. Zo hebben we met ons viertjes gegeten voor 20 euro, ja zo kunnen we het nog wel even vol houden. Het uit eten gaan is hier dus eigenlijk goedkoper dan naar de supermarkt gaan, want daar is het wel aardig prijzig. Ja vervelend hè. Gisteren aan het eind van de middag rond 17.30 uur hebben we geborreld op het strand met de andere schepen die hier in de baai liggen. Iedereen nam gewoon zijn eigen drinken mee. Ze kwamen o.a. uit Duitsland, Engeland, Amerika, Canada, Australië, Nieuwzeelanden Japan. Het was gezellig en zo hebben we weer andere mensen ontmoet uit allerlei verschillende landen.Straks gaan we nog naar Bathsheba een surfstrand aan de oostkust. Vrijdag gaan we uitklaren en zaterdag gaan we samen met de La Luna naar de Grenadines, dat bestaat uit wel 30 eilandjes.