Na veel wikken en wegen eindelijk besloten om toch door te gaan.

Vanaf de Canarische eilanden zijn we overgestoken naar de Kaap Verden. Na 3 van de Kaap Verdische eilanden (Sal, Sao Nicolau en Sao Vincente) bezocht te hebben beginnen we aan de Noord Atlantische oversteek naar Frans-Guyana, Iles du Salut. Dat blijft altijd spannend. Je weet nooit wat je precies te wachten staat. Het is weer een lange zit, maar wel korter dan de eerste oversteek in 2010. Deze keer duurde de oversteek precies 14 dagen.

Wat maak je zoal mee op zo’n trip……
De eerste week bar weinig. We hadden ook helemaal niets gezien. Geen dolfijnen, walvissen, schildpadden en zelfs geen vis gevangen. Ja we hadden wel steeds beet, maar helaas konden we de vis steeds niet binnen halen. We hadden zelfs een keer een Merlijn aan de haak. Dat wisten we omdat we de Merlijn hoog uit het water zagen springen. Nee, dat ging hem zeker niet worden. We hadden zelfs een keer de motor in zijn achteruit gezet om te proberen een vis binnen te halen. Helaas ook deze ging er weer vandoor met alle vistuig (visdraad, aasvisje). De enige keer dat wij vissen van dichtbij zagen waren de vliegende vissen die je s’ ochtends aan dek vond

. Ook vloog er s’ nachts één tegen Patrick zijn hoofd tijdens zijn wacht. Wij hadden het luik op dek open en je raad het al, er vloog een vliegende vis naar binnen. Alleen lag ik daar onder te slapen en natuurlijk belande die vis in mijn bed…….brrrrr….ik wist niet hoe gauw ik mijn bed uit moest vliegen.De tweede week werd wat spannender. Wij deden deze oversteek samen met een ander zeiljacht (een solozeiler) Voor hem ook prettig dat wij tijdens onze wachten de boel voor hem ook in de gaten kunnen houden. Alleen wat erg jammer was voor hem dat hij motorproblemen kreeg .
Je zal wel denken, wat moet je nou met een motor als je alles kan zeilen. Nou, we starten zo af en toe de motor om stroom te draaien. We hebben wel zonnepanelen en een windgenerator, maar toch zo af en toe stroom te kort. Er moet ook veel apparatuur op de accu’s draaien. Zoals bijvoorbeeld, je stuurautomaat, GPS, windmeter, kaartplotter, navigatieverlichting, koelkast etc.
Maar goed over dat motorprobleem. Patrick kan het wel verhelpen, maar hoe kom je naar dat andere zeiljacht midden op de Noord Atlantische Oceaan. Toch maar de Dinghy pakken, deze ligt bij ons op dek tijdens de oversteek. Zogezegd, zo gedaan.
Het was wel ontzettend spannend. Ook voor mij want ik zat alleen op de Vivente en moest zien dat ik onderdelen richting Patrick kreeg en ook dat ik Patrick weer netjes met de Dinghy op kon pikken. Patrick had het ook wel even Spaans benauwd, vertelde hij later. Er waren hoge golven en dan zie je ook nog zo’n zeiljacht op je afkomen. Uiteindelijk was het motorprobleem verholpen en Patrick weer veilig terug bij mij op de Vivente.Nieuwe avonturen tegemoet. Dit was er zeker al één.
Verder was de reis goed verlopen. We hadden schitterend weer en goede wind. De één na laatste dag hadden we toch nog dolfijnen om de boot. Echt een hele grote groep en wel een uur lang.

Je raakt helemaal in een ritme en de dagen vliegen voorbij. Dit was een goede mooie oversteek.

Na 1 dag op Frans Guyana trekken we weer verder naar Suriname. Daar liggen we nu op de rivier bij Domburg. Weer een nieuw avontuur tegemoet.