We hebben er heel erg naar uitgekeken dat Harrie, Hermien, Laura en Britte ons kwamen opzoeken met de camper in Spanje. Een plek afgesproken waar we elkaar gaan treffen. Ribadeo is het geworden. Wat wel heel erg leuk was, Wij voeren richting de brug om eronderdoor te gaan en jawel hoor, reed daar de camper ook net over de brug.

We zijn ook een dagje naar de camping gegaan. Patrick maakte zich al wel druk om die hoge brug waar we dan overheen moesten. Maar vol goede moed, de fietsjes uit de bakskist gehaald en daar gaan we. Het ging goed. Het weggetje wat naar de brug gaat gevonden. Hoe hoger we komen hoe smaller het weggetje wordt. Oké, op de brug werd het weggetje/pad wel heel erg smal. Je kan elkaar echt bijna niet passeren en vooral niet met een fiets. Aan de ene kant de snelweg te razen met een hek met gaas ertussen en aan de waterkant een railing. Patrick liep al een heel klein stukje de brug op maar stopte toen opeens. Ik ga niet verder, terug! Oké, dat werd dus achteruitlopen want het was er zo smal dat je de fiets niet eens kon omdraaien.

Wij weer terug naar de haven. Daar hebben we maar een taxi gebeld en uiteindelijk zijn we toch aangekomen op de camping. We hadden een leuke middag/avond gehad.

Wij liggen op dit moment veel voor anker, gelukkig kan dat hier meestal wel. Dat scheelt ook enorm in de kosten. We betalen in een haven nl. ongeveer € 32,00 per nacht en soms wel meer. Frankrijk en Engeland was sowieso nog duurder en daar had je niet altijd de mogelijkheid om te ankeren. Maar goed je maakt dan ook weer wat mee tijdens dat ankeren. Gelukkig gaat het bij ons tot op heden nog steeds goed. Gauw afkloppen!
We lagen in Corme voor anker en ’s ochtends werden we gewekt door een man die naast onze boot riep “I need help”. Oké wat is er aan de hand. Hij krijgt zijn anker niet omhoog. Hij denkt dat het vast zit in een oude moorring/lijnen/ketting of zoiets. Het schip van hem, een trimaran was splinternieuw en hij ging deze naar Malta varen. Dus hij had verder niets aan boord. Ja hij had het wel zegt hij, maar allemaal thuis. Klinkt bekend. Maar goed, wij hebben wel een duikflesje, duikbril, flippers. Gelukkig is hij bekend met duiken en hij was er erg blij mee. Of Patrick ook met hem mee wilde gaan naar zijn boot om hem te helpen het anker binnen te halen als deze los kwam. Het was gelukt hoor. Het anker zit weer veilig op zijn trimaran. Pat was toch wel zijn redder in nood.

Toen we in de baai bij Camariñas lagen, zwommen dolfijnen in de baai. Zo leuk om te zien. In Ria de Muros waren weer dolfijnen. We hebben ze meer in de ria’s gezien dan op zee.

Oh ja, voor diegene bij wie het nog niet bekend is. Op facebook zetten we regelmatig foto’s. Je kan ons op facebook vinden onder “Vivente reismee”.