Vivente.reismee.nl

Frans-Guyana en Suriname

Heerlijk om na 14 dagen weer land in zicht te hebben. We zijn aangekomen in Frans-Guyana bij Iles du Salut. Dit bestaat uit drie eilandjes. Du Diable (mag je niet komen, verboden toegang), Royale en Saint Joseph. Frans-Guyana was vroeger een strafkolonie voor gevangenen uit Frankrijk. De gevangenen werden naar de gevangenkampen op de eilanden verbannen. Je vindt hier nog veel restanten van op Ile Royale waar wij voor anker lagen. Er is een raketlanceerbasis op het vast land van Frans-Guyana. Als er een lancering plaatsvindt zijn de eilanden gesloten. We moesten dus wel even uitzoeken of er geen raketlancering plaatsvindt als wij aankomen. Gelukkig was dat niet het geval. De eerstvolgende lancering is op 20 juni. We zagen daar ook weer andere dieren dan we gewend zijn. Capibara (lijken net grote cavia’s) aapjes, die erg nieuwsgierig zijn, maar ook papegaaien.



Alleen jammer dat we die 2 dagen alleen maar regen hadden.

Na ongeveer 200 mijl komen we aan in Suriname. Daar gaan we de Suriname rivier op naar Domburg. Je moet deze rivier op met laagwater, zodat je lekker stroom mee hebt naar Domburg met het opkomende water. Het stroomt behoorlijk op de rivier. Wat viel de afstand vanaf de riviermonding naar Domburg ons tegen, dit was ongeveer 18 mijl, nog een heel eind dus. Helaas kwamen we in het donker aan, wat we normaal gesproken vermijden. We wisten nl. ook niet waar we precies terecht kwamen. We zagen op internet Harbour resort Domburg, met 8 moorings en een goede drijvende ponton. Dus wij dachten dat we dus naar een kleine jachthaven gingen met 1 drijvende steiger. Bij aankomst in Domburg was het dus donker, maar wij zagen geen jachthaventje. Je gaat dan twijfelen of je wel goed zit of nog verder moet varen. We zagen wel wat zeiljachten aan een mooring liggen. Dan zitten we toch goed. Gelukkig voor ons voer er een Amerikaans zeiljacht (Pawsitive Latitude) gelijk met ons de rivier op, zij voeren sneller en waren al in Domburg toen wij aankwamen. Gelukkig hielpen ze ons een mooring te vinden door met een zaklamp bij te schijnen. Yes we zijn er. De volgende ochtend zag ik de ponton waar we naar op zoek waren. Dit was een hele kleine ponton voor de Dinghy’s. Maar goed we liggen wel lekker aan een mooring. Er is ook een clubhuis/bar/restaurant waar de zeilers veel zitten hier kun je ook lekker internetten. Wat ook echt heel fijn is, je kan weer gewoon lekker Nederlands praten tegen iedereen. We hebben weer veel andere zeilers ontmoet maar ook veel Nederlanders die er wonen. Bij Resort Surinat (Aad, Frans en Jeremiah) waren we uitgenodigd om stamppot Boerenkool te komen eten. Wat een gezelligheid weer.

Jillibillie (Allard) is na anderhalve week vertrokken richting de ABC-eilanden, we zien hem daar weer. Maar wij zijn hier nog niet klaar, we willen nog wat meer zien van Suriname. Pawsitive Latitude vroeg of me mee gingen iet verder de rivier op naar Marina resort Waterland. Dat hadden we gedaan. Hier is wel een klein jachthaventje en we lagen daar lekker weer aan een steiger met stroom en water. Alles weer opgeladen en de watertank meteen gevuld. Het resort zag er schitterend uit. Mooie aangelegde tuin en hele mooie appartementen/huisjes. Noël (de eigenaar van Waterland) heeft ons een rondleiding gegeven in zo’n huisje. Ook hier weer erg aardige mensen.
’s Avonds vlogen de vleermuizen naar binnen, gelukkig er ook weer uit. Ook zagen we hier een luiaard.

Ze hebben er 4 op het resort. De luiaard komt 1x per week naar beneden om op de grond zijn behoefte te doen. Verder was er niet veel te beleven. Je komt er wel lekker tot rust. Met Brian en Jean (Pawsitive Latitude) weer eens de BBQ aangestoken.

Samen met Bertus en Femke (van zeiljacht Zoë) hadden we 3 dagen een auto gehuurd. Jee wat een belevenis alleen al om er met de auto te rijden. Ten eerste rijden ze hier links, ten tweede er zijn hier gigantisch veel drempels en ten derde er zitten me daar toch kuilen in de weg. We zijn naar Paramaribo geweest, hebben Fort Zeelandia bezocht. Zijn naar Plantage Peperpot geweest, dit is een oude koffie- en cacaoplantage. Ook zijn we nog naar een oude suikerrietplantage/fabriek geweest. De fabriek produceerde naast rietsuiker ook rum. Hier stond alleen nog maar vergane glorie. Alles totaal vervalen/verwaarloosd. Alles wat van ijzer/staal was is verkocht. We kregen een rondleiding van een oud-werknemer. Hij kon heel mooi vertellen.


We hebben het enorm naar ons zin gehad in Suriname. Heel veel leuke, aardige mensen ontmoet. Het is altijd weer moeilijk om afscheid te nemen.

Nieuwe avonturen

Na veel wikken en wegen eindelijk besloten om toch door te gaan.

Vanaf de Canarische eilanden zijn we overgestoken naar de Kaap Verden. Na 3 van de Kaap Verdische eilanden (Sal, Sao Nicolau en Sao Vincente) bezocht te hebben beginnen we aan de Noord Atlantische oversteek naar Frans-Guyana, Iles du Salut. Dat blijft altijd spannend. Je weet nooit wat je precies te wachten staat. Het is weer een lange zit, maar wel korter dan de eerste oversteek in 2010. Deze keer duurde de oversteek precies 14 dagen.

Wat maak je zoal mee op zo’n trip……
De eerste week bar weinig. We hadden ook helemaal niets gezien. Geen dolfijnen, walvissen, schildpadden en zelfs geen vis gevangen. Ja we hadden wel steeds beet, maar helaas konden we de vis steeds niet binnen halen. We hadden zelfs een keer een Merlijn aan de haak. Dat wisten we omdat we de Merlijn hoog uit het water zagen springen. Nee, dat ging hem zeker niet worden. We hadden zelfs een keer de motor in zijn achteruit gezet om te proberen een vis binnen te halen. Helaas ook deze ging er weer vandoor met alle vistuig (visdraad, aasvisje). De enige keer dat wij vissen van dichtbij zagen waren de vliegende vissen die je s’ ochtends aan dek vond

. Ook vloog er s’ nachts één tegen Patrick zijn hoofd tijdens zijn wacht. Wij hadden het luik op dek open en je raad het al, er vloog een vliegende vis naar binnen. Alleen lag ik daar onder te slapen en natuurlijk belande die vis in mijn bed…….brrrrr….ik wist niet hoe gauw ik mijn bed uit moest vliegen.De tweede week werd wat spannender. Wij deden deze oversteek samen met een ander zeiljacht (een solozeiler) Voor hem ook prettig dat wij tijdens onze wachten de boel voor hem ook in de gaten kunnen houden. Alleen wat erg jammer was voor hem dat hij motorproblemen kreeg .
Je zal wel denken, wat moet je nou met een motor als je alles kan zeilen. Nou, we starten zo af en toe de motor om stroom te draaien. We hebben wel zonnepanelen en een windgenerator, maar toch zo af en toe stroom te kort. Er moet ook veel apparatuur op de accu’s draaien. Zoals bijvoorbeeld, je stuurautomaat, GPS, windmeter, kaartplotter, navigatieverlichting, koelkast etc.
Maar goed over dat motorprobleem. Patrick kan het wel verhelpen, maar hoe kom je naar dat andere zeiljacht midden op de Noord Atlantische Oceaan. Toch maar de Dinghy pakken, deze ligt bij ons op dek tijdens de oversteek. Zogezegd, zo gedaan.
Het was wel ontzettend spannend. Ook voor mij want ik zat alleen op de Vivente en moest zien dat ik onderdelen richting Patrick kreeg en ook dat ik Patrick weer netjes met de Dinghy op kon pikken. Patrick had het ook wel even Spaans benauwd, vertelde hij later. Er waren hoge golven en dan zie je ook nog zo’n zeiljacht op je afkomen. Uiteindelijk was het motorprobleem verholpen en Patrick weer veilig terug bij mij op de Vivente.Nieuwe avonturen tegemoet. Dit was er zeker al één.
Verder was de reis goed verlopen. We hadden schitterend weer en goede wind. De Ă©Ă©n na laatste dag hadden we toch nog dolfijnen om de boot. Echt een hele grote groep en wel een uur lang.

Je raakt helemaal in een ritme en de dagen vliegen voorbij. Dit was een goede mooie oversteek.

Na 1 dag op Frans Guyana trekken we weer verder naar Suriname. Daar liggen we nu op de rivier bij Domburg. Weer een nieuw avontuur tegemoet.

Wat een luxe

We kunnen wel merken dat we weer heel erg “back to the basic” leven. We zijn gauw tevreden, zodra we maar een beetje luxe hebben, vinden we ons zelf alweer verwend.
We mogen al helemaal niet klagen. We kunnen en mogen nu voor de 2e keer, voor een langere periode genieten, van alweer een mooie reis. De reis hoeft niet altijd ver weg te zijn. Ook niet al te ver van huis kun je genieten van alle mooie dingen die je ziet en mee maakt. Het is ook niet goed als je hetzelfde gaat doen de vorige reis. Want dan is het alweer zo gewoon. Nu nemen we de tijd dichterbij huis en zien een hoop nieuwe en mooie dingen, die we met onze vorige reis hadden overgeslagen.

We liggen nu 4 dagen in een jachthaven “Marina San Miquel” op Tenerife. Dat komt omdat we water moeten tanken, ons water was op. Mocht ook wel een keer, hebben 2 maand met 400 liter water gedaan. We hebben nu dus weer water getankt, diesel getankt meteen wasjes gedraaid en lekker gedoucht. Ja, wat een luxe hè.

Maar wat ook een luxe is van het liggen in een jachthaven, dat je niet met je Dinghy naar de kant hoeft. Je blijft lekker droog en je hoeft niet in het donker terug te varen naar de Vivente. Je stapt gewoon van en weer op de Vivente vanaf de steiger. Geen gedoe dus.

Als we voor anker liggen, gaan we soms zo te keer, we liggen dan aardig te rollen, dat ik er zeeziek van wordt. Daar heb je in een jachthaven ook al geen last van. Je ligt dan helemaal stil.
Je slaapt ’s nachts beter, want voor anker lig je toch met één oor te luisteren of je het ankeralarm hoort. Als het heel hard waait, ga je er regelmatig uit om te kijken of we nog goed liggen.

Ja, het is toch echt wel een verwennerij om even in een jachthaven te liggen.

Eigenlijk zouden we maar 2 dagen blijven liggen, maar het zijn er 4 geworden. We hadden er 2 dagen aan vast geknoopt omdat het aardig waaiden. Windkracht 7 en ach als je dan toch al in de jachthaven ligt, maken die 2 dagen ook niets meer uit. Genieten we lekker langer van alle luxe.

Maar toch….voor anker liggen is ook heerlijk, vooral als je een lekker beschut plekje hebt. Die plekjes zijn helaas op de Canarische eilanden wel erg slecht te vinden.
Maar als het rustig weer is kunnen we ook van het ankeren genieten. Je hebt dan alle vrijheid. Soms zwemmen er schilpadden of dolfijnen naast de boot. Je kan zo vanaf de boot het water in springen om te zwemmen/snorkelen. De BBQ kan op de boot aangestoken worden. Of alleen maar lekker zitten rond kijken en genieten.

Het was even stil op de website. Ja waar moet je over schrijven als je het doel hebt bereikt wat je voor ogen had en als alles, nou ja bijna alles, goed gaat.

We hadden gezegd….we willen naar de Canarische eilanden en we zien dan wel verder wat we gaan doen. In ieder geval op de Canarische eilanden overwinteren. Daar zijn we nu dus mee bezig. Heerlijk temperatuurtje hier. Ieder eiland heeft weer zijn eigen charmes.

Wat een verwennerij allemaal en wat een luxe. Zeker omdat we dit allemaal weer mogen beleven.

PS: ik heb geprobeerd ook foto's op de website te zetten, maar de verbinding is te traag. Dus de foto's volgen een anderen keer.

Wind

Op een nacht waaide het behoorlijk bij Culatra (Algarve). Er was ook een Engelse zeilboot gaan driften (was van zijn anker geslagen) Alle schepen waren aan het toeteren en daar werden wij ook wakker van. Wij ook de toeter gepakt want de boot dreef onze kant op. Maar er bleek niemand aan boord te zijn. Ik moest van Patrick de ankerklauw eraf halen en wat ankerketting inhalen. Patrick had de motor gestart en is wat naar voren/opzij gevaren. Het Engelse zeilschip ging nu vlak langs ons heen. Weer meer ankerketting gegeven en de ankerklauw er weer op. Zo dat scheelde een haar. Dit gebeurde allemaal rond 6.00 uur. Het had geen zin om met de dinghy naar de Engelse boot te varen, je zou zelf verongelukken, zo veel wind en golven stond er. Niemand ondernam daarom ook iets.
Helaas was onze dinghy ’s ochtends ook foetsie .

Dan liggen we te wachten op de volgende storm. Orkaan Leslie trekt naar de Spaanse en Portugese vaste land. We houden de wind op dit moment goed in de gaten en wachten op goede wind richting de Canarische eilanden. We hadden Leslie al gezien op Windy (weer-/wind app.) Maar nu komt hij deze kant op. Van verschillende mensen krijgen we bericht.

Weer hebben we geluk, Orkaan Leslie komt niet bij Culatra. Wel hadden we echt hele harde wind, kort maar krachtig.

Ja dan begint de tijd toch wel een beetje te dringen. Onze tickets naar NL zijn geboekt voor 1 november . We willen natuurlijk goede wind naar de Canarische eilanden maar helaas valt dat nog niet mee. Elke dag de wind bekijken. Het ziet er niet echt heel gunstig uit maar besluiten dan toch maar op zaterdag 20 oktober het anker op te halen en de zeilen te hijsen. Eerst mochten we nog wat water tanken bij de Alcatraz, Tom en Karine. Echt super! Nog even langs de Ocean Breeze, Ad en Anja gevaren om gedag te zeggen en daar gaan we. Wat hebben we een geweldige tijd gehad op Culatra. Het is niet leuk om weer afscheid te moeten nemen.

Ook wel weer lekker hoor om los te zijn. Canarische eilanden, here we come!
Dag 1: We hadden een heerlijke stevige oosten wind. Schuin achterin en liepen als een tierelier. We schoten de eerste dag ook goed op. Ook ’s nachts bleef het waaien dus dat ging goed. Te goed, dat kan nooit lang duren.
Dag 2: Inderdaad de wind draaide pal tegen. We moesten dus kruizen en schoten daardoor niets op. We zijn overdag zo’n beetje 10 mijl de goede kant opgevaren. Gelukkig draaide de wind ’s avonds weer de goede kant op. Niet schuin van achteren, maar nu schuin van voren. Nou ja dat maakt niet uit. We kunnen weer heerlijk zeilen en ook weer de goede kant op.
Dag 3: Rond 14.00 uur was er geen wind meer. Ja wat kun je dan doen, dan de hengel maar eens uitgooien. Ha 2 tonijnen hadden we gevangen.

Gelukkig hebben we een motor en deze heeft tot 00.00 ’s nachts gedraaid. Daarna konden we weer zeilen. Dag 4: Een lekker pittig windje windkracht 6 en nu van de andere kant schuin van voren. Maar we kunnen wel weer lekker zeilen. We hadden ook een rif in het grootzeil getrokken (rif=zeil iets kleiner maken) Oh wat lopen we weer mooi. Wel weer iets de verkeerde richting op. Dan ’s avonds rond 20.30 uur valt de wind weer helemaal weg. Misschien gelukkig maar, nu kunnen we weer de goede richting op varen. Wat komt daar dan aanvliegen. Ja hoor een heel klein vogeltje, helemaal uitgeput.
Totaal niet bang en komt gewoon naast me onder de buiskap zitten. ’s Nachts ook hier blijven slapen. Hij zat wel wat in de weg, pal bij de ingang. Wij liepen steeds heen en weer, maar het vogeltje bleef gewoon slapen. Zo rond 23.45 uur konden we weer zeilen. Dag 5: Helaas was de wind rond 05.45 weer op. Een super rustig dagje zonder wind maar wel met de zon erbij. Dat was ook wel lekker. Patrick heeft de reel (vismolen aan de reling) gemaakt.
We hadden een groep walvissen naast de boot. Nee niet pal naast de boot, maar lekker op gepaste afstand. We konden wel goed de waterfonteintjes zien die ze maakten, de walvissen zelf konden we niet goed zien. Wat drijft daar dan. Nog eens goed kijken en ja het is een schildpad. Gauw foto maken, helaas was ik net iets te laat. Niet echt goed te zien op de foto. De nacht was wel heel heftig. We hadden uit voorzorg de zeilen allemaal laten zakken. Er hing me daar toch donkere wolken en overal om ons flitste het. De onweersbuien zaten dan weer voor ons dan weer rechts naast ons, dan weer links naast ons. Pffffff, het hield maar niet op. Niet fijn.
Dag 6: vanaf 08.30 uur hebben we de zeilen weer gehesen. Hij kan weer. Deze keer staat er weer een bak wind uit Zuidoost kracht 6 met windstoten kracht 7 en veel regen.
De bezaan (zeil tweede mast) hadden we maar niet gehesen en we hadden ons stormfok op. Dat ging best wel zo en we liepen daardoor ook als een speer. Wel lekker want we komen ook vandaag aan. Rond 18.00 uur kunnen we het anker laten vallen bij Graciosa een eilandje voor Lanzarote. We hadden het nu ook wel helemaal gehad.Vanaf Culatra naar Canarisch eiland Graciosa hebben we in totaal 584 nautische mijlen gevaren.
YES, WE ZIJN ER!
Nu lekker in Nederland

Hoe gaat het?

Mijn broer Henk appte me………

Hoe gaat het? Ik lees niets op jullie site. Waar zijn jullie? Alles gaat goed, we zetten wel regelmatig wat foto’s op facebook. Dat is makkelijker en gaat sneller. Ja maar ik heb geen facebook.

Oh ja, er zijn ook nog mensen die geen facebook hebben en die ons gelukkig nog via onze weblog volgen. Maar ja, dan moet ik er wel wat op zetten.

Patrick zijn zus en onze zwager waren 14 dagen in Spanje, Bayona, geweest.



Zij hadden daar een appartement geboekt. Onze boot zit helemaal vol, dus geen plek voor logés aan boord. Maar voor ons was het appartement van hun ook een luxe. Nu konden we mooi bij hen internetten. Zaken regelen via de computer. Lekker uitgebreid douchen. Ze hadden zelfs een wasmachine. Wat een luxe. We hadden o.a. bij leuke strandjes geankerd. Zijn naar Vigo gevaren en hebben Islas CIíes bezocht.
Ja dat ankeren bij Islas CĂ­es heeft ook nogal wat voeten in aarde gehad. Tegenwoordig moet je een permit aanvragen om daar te mogen ankeren omdat dit een natuurgebied is. Dan kwam die internet in het appartement mooi van pas. Het was een heel gezoek om de juiste website te vinden en dan het juiste formulier te vinden, in te vullen en dan weer te mailen naar een mailadres en dat allemaal in het Engels. Maar het is ons gelukt. We hebben toestemming om bij Islas CĂ­es te ankeren t/m 31 dec. 2018.
Wij daar bij Islas CĂ­es voor anker, op donderdag. In het weekend werd ons afgeraden omdat je dan over de koppen kan lopen. Toen wij er waren lag er nog 1 zeilboot voor anker en dan natuurlijk de toeristen boten. Er was 1 camping op het eilandje. Natuurgebied? Het was een echte toeristische trekpleister. Maar het was er wel mooi en ben blij dat we er heen zijn geweest.


Weet je wat nou ontzettend leuk was. Dat we de Bess, Lex en Ineke, weer tegen kwamen. Wij hadden hen in 2010 ook ontmoet, toen zij net als wij ook het rondje Atlantic gingen varen. Nu varen ze de boot naar de Algarve en zien volgend jaar weer verder wat ze gaan doen. Natuurlijk hebben we een paar keer lekker geborreld en bij gekletst. Een aantal DVD’s en een boek van Lex en Ineke gekregen, als we deze gezien hebben kunnen we deze onderweg weer ruilen met andere zeilers.
Het leuke van het reizen is dat je weer leuke mensen treft. Sommigen willen de wereld rond, sommigen doen het rondje Atlantic en sommigen weten net als wij nog niet echt wat we gaan doen. Eerst maar eens naar de Algarve en dan richting de Canarische eilanden.

Wij hebben inmiddels Spanje verlaten en liggen op dit moment in Portugal in het plaatsje Sines. Eigenlijk wouden we gisteren al verder trekken maar het zwemparcours van de triatlon was om de Vivente heen uitgezet. Ach dat is ook wel leuk om te zien en we zaten mooi 1e rang J. Knap hoor hoe al die sporters dat volhouden. Wij werden al moe als we ernaar keken.
Vanochtend nieuwe poging om verder te gaan. Om 6.00 uur wekker gezet. Maar helaas echt helemaal windstil, om 7.00 uur nog steeds windstil. Pas ’s middags begon het weer te waaien. Nou ja we hebben de tijd. Wachten op goede wind en gaan dan verder.


Hoge brug en ankeren

We hebben er heel erg naar uitgekeken dat Harrie, Hermien, Laura en Britte ons kwamen opzoeken met de camper in Spanje. Een plek afgesproken waar we elkaar gaan treffen. Ribadeo is het geworden. Wat wel heel erg leuk was, Wij voeren richting de brug om eronderdoor te gaan en jawel hoor, reed daar de camper ook net over de brug.

We zijn ook een dagje naar de camping gegaan. Patrick maakte zich al wel druk om die hoge brug waar we dan overheen moesten. Maar vol goede moed, de fietsjes uit de bakskist gehaald en daar gaan we. Het ging goed. Het weggetje wat naar de brug gaat gevonden. Hoe hoger we komen hoe smaller het weggetje wordt. Oké, op de brug werd het weggetje/pad wel heel erg smal. Je kan elkaar echt bijna niet passeren en vooral niet met een fiets. Aan de ene kant de snelweg te razen met een hek met gaas ertussen en aan de waterkant een railing. Patrick liep al een heel klein stukje de brug op maar stopte toen opeens. Ik ga niet verder, terug! Oké, dat werd dus achteruitlopen want het was er zo smal dat je de fiets niet eens kon omdraaien.

Wij weer terug naar de haven. Daar hebben we maar een taxi gebeld en uiteindelijk zijn we toch aangekomen op de camping. We hadden een leuke middag/avond gehad.

Wij liggen op dit moment veel voor anker, gelukkig kan dat hier meestal wel. Dat scheelt ook enorm in de kosten. We betalen in een haven nl. ongeveer € 32,00 per nacht en soms wel meer. Frankrijk en Engeland was sowieso nog duurder en daar had je niet altijd de mogelijkheid om te ankeren. Maar goed je maakt dan ook weer wat mee tijdens dat ankeren. Gelukkig gaat het bij ons tot op heden nog steeds goed. Gauw afkloppen!
We lagen in Corme voor anker en ’s ochtends werden we gewekt door een man die naast onze boot riep “I need help”. Oké wat is er aan de hand. Hij krijgt zijn anker niet omhoog. Hij denkt dat het vast zit in een oude moorring/lijnen/ketting of zoiets. Het schip van hem, een trimaran was splinternieuw en hij ging deze naar Malta varen. Dus hij had verder niets aan boord. Ja hij had het wel zegt hij, maar allemaal thuis. Klinkt bekend. Maar goed, wij hebben wel een duikflesje, duikbril, flippers. Gelukkig is hij bekend met duiken en hij was er erg blij mee. Of Patrick ook met hem mee wilde gaan naar zijn boot om hem te helpen het anker binnen te halen als deze los kwam. Het was gelukt hoor. Het anker zit weer veilig op zijn trimaran. Pat was toch wel zijn redder in nood.


Toen we in de baai bij Camariñas lagen, zwommen dolfijnen in de baai. Zo leuk om te zien. In Ria de Muros waren weer dolfijnen. We hebben ze meer in de ria’s gezien dan op zee.


Oh ja, voor diegene bij wie het nog niet bekend is. Op facebook zetten we regelmatig foto’s. Je kan ons op facebook vinden onder “Vivente reismee”.



Hoog tijd


Het is hoog tijd om weer wat op papier te zetten. Ik had er gewoon niet eerder tijd voor ;). Druk druk……met wat…..nou ja…… druk met zeilen de boel verkennen, druk met ontspannen, druk met onthaasten.

Wat we nu toch beleefd hebben. We vertrekken vanaf onze ankerplek in een baai bij Brest. Zeilen gehesen, er stond bijna geen wind, maar we hoefden toch niet ze ver. We zijn opweg naar Camaret sur Mer. Patrick is een beetje aan het vissen en ja hoor een helikopter komt naar ons toe en cirkelt een keer om ons heen. Oké…..maar hij komt weer terug en nu vliegt hij lager en komt dichterbij. De zijdeur gaat open en komt er een enorm bord tevoorschijn met de tekst “KEEP AWAY erop, ja dat zei Patrick hij kon het wel lezen. Maar ik niet, ook al vlogen ze dichtbij, Ik zag alleen de mannen in de helikopter gebaren maken dat wij naar stuurboord moeten. Dat doen we dan maar. Nu we weer kijken in de richting waar we heen wilden zien we een onderzeeër. Huh, dat hadden we nog nooit meegemaakt en gezien. Er voeren 4 schepen omheen. Allemaal mannen op het dek van de duikboot. Leuk om zo’n ding een keer tegen te komen als je aan het zeilen bent.



Ja dat vissen van Patrick heeft ons ook nog een lekker maaltje opgeleverd. Patrick had 3 makreeltjes gevangen en deze gerookt op de Cobb. Heerlijk zo’n verse gerookte makreel.
Later ook nog een Zeebaars gevangen, deze was ook super lekker.



De Golf van Biskaje zijn we overgestoken vanaf Frankrijk “Île Noirmoutier” naar Spanje “Puerta del Puntal”. Daar hebben we echt super gelegen. In onze vaarwijzer stond dat je er kan ankeren. Maar toe wij dat wouden doen waarschuwden lokalen ons dat het er helemaal droog valt. Dus dan toch maar niet Ankeren. De enige mogelijkheid was het kleine privé haventje in. Toevallig lag er nog een Nederlands schip. Zij hadden het zelfde probleem. Zij lagen langszij een motorboot en wij mochten weer bij de Nederlanders langszij. Het mooie is, ze hadden gevraagd hoe of wat. Oh…..leg maar neer, niemand die er verder naar om keek. Je lag dus nog gratis ook. De dag erop zijn de andere Nederlanders weer doorgevaren, zij waren op de terugweg. Wij zijn nog een dagje blijven liggen.
’s Avonds hebben in één van de 2 kroegjes die ze er hadden de Finale Frankrijk-Kroatië gekeken. Ik heb meer genoten van de sfeer dan van de wedstrijd. Heerlijk, 4 oude mannetjes aan het kaarten. Wat waren er voetbal aan het kijken en veel gezinnetjes op het terras.



Oh ja, we hebben weer dolfijnen gezien, ze zwommen naast de boot. Niet zo heel lang om er ook een foto van te kunnen maken, maar dat komt vast nog wel. Wel een paar foto’s kunnen maken van een afstandje dat ze uit het water springen.

We liggen nu in Navia. Weer als enige boot aan een drijvende stijger net voor de brug. Volgens mij komen hier niet veel boten, we zijn hier een bezienswaardigheid. Het ligt hier wel prettig, gisteren een markt voor de deur met allerlei groente en fruit en super goedkoop.




We zijn weer los.

We zijn weer los.

We wonen nu alweer 3 weken op de Vivente. De eerste paar dagen was het nog heel onwennig. We moesten alles wat we mee hadden genomen van huis weer een plekje geven. Maar het went ook weer snel. De Vivente is vanaf nu ons thuis.

Wat zit er toch veel apparatuur op zo’n boot. Volgens mij hebben we alweer aardig wat elektradraadjes in handen gehad . Als de boot uit het water gaat dan werkt alles naar behoren, jammer dat de masten er dan weer af moeten. Geeft altijd ellende, dus ook deze keer weer. Eerst had onze tv/pc beeldscherm om op te navigeren het begeven. Onze windmeter deed het ook niet, bleek na ons vertrek vanuit Lelystad. Een draadbreuk bleek de oorzaak te zijn. Tot onze spijt deed de GPS het opeens ook niet meer. Hier zat ook een draadje los en een slecht contact in een kabel. Maar gelukkig kan Patrick het allemaal weer fixen. Het werkt nu weer naar behoren

We hebben 1 week in Lelystad gelegen en daarna zijn we losgegaan. Na 3 daagjes bij Patrick zijn ouders aangelegd te hebben, weer door. Een dagje door het centrum van Amsterdam geslenterd.

Bij IJmuiden de sluis door en de zee op. Op naar Scheveningen, het was even lastig om de haven in te varen, want plotseling was het ontzettend mistig.

In Scheveningen kwam Marcel van Wijk ons helpt met het inbedrijf stellen van onze SSB-radio. Gelukkig hebben we bij een aantal dingen hulp. Coos Keijzer heeft voor ons een kleine boordcomputer gebouwd die wij kunnen gebruiken voor onze navigatie. Marcel van Wijk heeft ons geholpen met de SSB-radio, om o.a. de weersberichten binnen te halen en op zee contact te kunnen maken met andere schepen. Dank jullie wel Coos en Marcel.

Woensdag 6 juni gaan we dan echt los, we gaan Nederland verlaten, in ieder geval voor 1 jaartje. De wind is gunstig NW 4-5. We gingen als een speer. We varen de nacht ook door.

Voor de avond/nacht toch maar het grootzeil laten zakken en alleen op het fok en de bezaan verder. Dat is wel heel prettig en liggen we wat rustiger op de golven. ’s Nachts doorvaren. Jeetje wat een drukte, wat een lampjes. Ik word er gewoon zenuwachtig van. Ben ook een beetje zeeziek , dus dat bevordert het ook al niet. Patrick heeft het grootste gedeelte wachtgelopen. Gelukkig is het gauw weer schemer en kan ik het overnemen. Ik heb het laatste stuk van de Traffic line overgestoken. We komen ongeveer tussen Dover en Ramsgate uit.

Maar het is nog vroeg dus we kunnen nog wel een ruk maken. Op naar Eastbourne dan maar. Zo rond 18.45 uur waren we er. We hadden het ook wel gehad. Havengeld betalen (best wel duur € 40,00 per nacht) douchen en naar bed. De klok rond geslapen en weer door. Nog continue de wind uit NO, maar wel zwak. Nu langs de Engelse kust, lekker rustig an, we hebben de tijd. Tenminste als de wind niet tegen gaat werken.

We liggen op dit moment op Isle of Wight in Yarmouth.